Ik was heel laat thuis en kon vanmorgen niet op gang komen. Joos was ziek en hing doelloos in haar bed, Max hing weer de halve dag voor zijn spelcomputer omdat hij klaar is met zijn tentamens en Alfred is een beetje klaar met zijn zorgtaken bij mijn afwezigheid want dat is wel heel vaak de laatste tijd. En ik had ook geen zin in zorgen, in zo'n lijf dat niet mee wil werken, aanvallen opwekt door te blijven staren en dan ook nog eens dat vieze weer. Ik werd sacherijnig op mij zelf en iedereen die in mijn buurt kwam.
En wat gebeurt er als je Bram niet op tijd uit zijn bed trekt, leuke levendige dingen doet en voldoende aandacht geeft? Juist, dan ontploft de epilepsie... Mijn schuld (zo voelt dat dan), een totaal mislukte zondag.
Jullie krijgen een foto van mij en een dikke zoen. Morgen een goede dag voor Bram hoop ik, dan wordt de mijne dat ook vast!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten