Zondag familie dag, maar vandaag lukt dat niet. Bram slaapt een gat in de dag van aanval naar aanval. Max heeft volgende week zijn eerste tentamen week en is aan het leren en Joos doet ook zo iets achter haar bureau. Volgende week is een drukke week. Ik moet aanbevelingsstukken lezen over de rolstoel, die eindelijk na veel gehakketak opnieuw verstrekt mag worden. Ik moet een vrij belangrijke vergadering van Wij zien je Wel voorbereiden, ik moet een verslag schrijven voor een van onze sponsors en ik heb een stuk tekst uitgezet bij een tekstschrijver om een professioneringsslag te slaan en die heb ik wel terug ontvangen en gelezen, maar ben er ondanks beloften nog niet op teruggekomen. En het allerbelangrijkste deze week is het vullen van alle huifbed-ritten die 2CU organiseert met de Vosjes in het Kralingsebos op 9 november. Gisteren appte ik een vriendin dat ik maar moeizaam mijn billen uit het zand kan krijgen, zo voelt het.
Rare zin. Ik zal hem uitleggen. Tot voor kort deed ik alles wat ik deed vrijwillig. Behalve een km vergoeding (die ik grootstedelijk en werkelijk stuitend vind omdat hij er van uit gaat dat iedereen vlak bij een station woont en kan kiezen welk vervoer je neemt voor 19c p/km zonder parkeren) kreeg ik af en toe een boeken- of een cadeaubon en soms een bloemetje. Vaak zelfs ook dat niet. Aan de ene kan vreselijk, zeker gezien de waarde die goed inzetten van ervaring deskundigheid kan brengen. Aan de andere kant geeft het je ook de vrijheid om te zeggen wat er op je tong ligt en om van een afspraak af te zien. Sinds de vorige #NEAM is daar veel in veranderd. Ik ben kritischer geworden in wat ik wel en niet vrijwillig doe en wordt gekgenoeg sindsdien veel vaker gevraagd om iets te doen en voor een veel redelijker vergoeding. Bovendien ben ben ik ook 20 uur gaan werken. En dan bedoel ik on the payroll. Na 21 jaar, nou dat is even andere koek!
Vooropgesteld, het is heerlijk!! Met mijn kennis zit het op de meeste vlakken ook wel snor. Vaak groeit juist mijn zelfvertrouwen door te ervaren dat ik misschien niet het hippe vocabulaire machtig ben, maar wel de kennis inclusief veel meer diepgang. Mijn vaardigheden, concentratie en snelheid moeten wel nog zo hier en daar op stoom komen merk ik. Maar dat is het mooie van 20 uur, al doe ik er 40 uur over en midden in de nacht, dat is aan mij, als het maar af komt. Ik wordt ook steeds behendiger in het vlechten van de aandacht voor de andere gezinsleden die dat natuurlijk niet gewend zijn en dan ook nog Bram en zijn zorg en afspraken tussen de bedrijven door. Voor iedereen is het wennen, ook voor de zorg-dienstverleners die er vanuit gaan dat ouders altijd aanspreekbaar zijn, met plezier een hele dag thuis blijven wachten op een reparatie en afspraken maken op tijdstippen dat het hen uit komt zonder even te overleggen. Zolang mijn man en kinderen het op kunnen brengen zich aan te passen aan mij en er aan wennen, dan moeten deze zorg-dienstverleners dat zeker kunnen.
Van mijn eerst verdiende geld ben ik in de herfstvakantie samen met Josephine op vakantie gegaan. Een kleine week vitamine zon & aandacht. We zijn naar een bijzonder saai vulkanisch eiland in de atlantische oceaan gegaan en ik kan het iedereen aanraden. Er was weinig anders te doen dan zwemmen, springen in de grote golven, opdrogen in de zon, lekker eten en eindeloze strandwandelingen maken, zonder een schuldgevoel te hoeven hebben dat we ons niet cultureel gevoed hebben. Bram vertoefde bij zijn heerlijk vertrouwde logeer adres waar hij sinds ongeveer een half jaar zijn plekje heeft gevonden, de mannen die het fort bewaakten hebben genoten van een mannen huishouden en toen we terug kwamen waren we allemaal blij de draad van het gewone leven weer op te pakken, we kunnen er weer tegenaan.
Wat kun je een energie krijgen door je wereld weer te vergroten en wat fijn dat dit zorgtechnisch, nu de grote van de zorgvraag van een kind met ZEVMB door het zorgkantoor beter wordt gezien en begrepen, ook kan. Langzaam krijg ik het gevoel dat ik de arbeid en al het denkwerk dat ik samen met anderen de afgelopen jaren in de zorg heb gestoken om deze te proberen te veranderen, nu dubbel en dik in voldoening terug krijg en dan staan we nog maar aan het begin!
P.S. Wanneer je een keertje wil Huifbedrijden met je kind, meld je dan snel aan want alleen bij een vol programma kan het doorgaan! Zegt het voort!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten