Een arts heeft ons ooit verteld dat Bram alle mijlpalen wel zou halen. Deels heeft hij best gelijk gekregen, want Bram heeft zijn pubertijd doorstaan, binnenkort wordt hij 21 en het ziet er naar uit dat wanneer de AOW leeftijd niet al te hard gaat stijgen, hij dat misschien ook nog gaat halen, de bikkel.
Toch bedoelde zijn arts iets anders, hij bedoelde de mijlpalen in zijn ontwikkeling. Jaren later heb ik de kinderarts in opleiding die met deze professor mee liep en eigenlijk gedurende de gehele opname van ruim 2 maanden ons aanspreekpunt was, gesproken en gevraagd of ze daar nou oprecht in geloofden toen ze dat zeiden. Zoals ik al vermoede hadden zij er ook toen al een hard hoofd in. Toch ben ik na die boodschap met hoop naar huis gegaan. Hebben wij hemel en aarde bewogen om het onderste uit de kan te halen voor Bram. De arts in het perifere ziekenhuis die de zorg weer terug kreeg met dit relaas, geloofde de professor ook heilig, dus toen ik mijn twijfel begon uit te spreken over hoe ik zijn kwaliteit van leven ervoer, dacht hij dat ik hartstikke mesjogge was geworden en trok mijn kwaliteiten als moeder van 3 bloedjes van kinderen, in twijfel.
Ook wij ouders houden onszelf voor de gek.
-Zo vind ik Bram naast zijn peers een echte knappe vent, toch kan ik hem in de zelfde adem ook een Neanderthaler noemen en die zijn, zoals je kunt zien in het museum van volkenkunde, echt niet heel knap.
-Bram gebruikt CBD en mijn gevoel zegt dat hij sneller herstelt na een TC dan hij deed, maar mijn hand er voor in het vuur steken doe ik niet.
-Ouders kunnen mij vol medelijden en overtuiging melden dat hun kind gelukkig nog niet zo slecht er aan toe is als Bram, terwijl ik het leven van hun kind soms als veel treuriger ervaar. Maar natuurlijk zeg ik dat niet, en zeker niet zo bot.
Ik weet ook dat je je grenzen verlegt om de werkelijkheid aanvaardbaar te maken. Als ouder mag je jezelf die vrijheid permitteren want als het goed is, is er een dokter betrokken die in de gaten houd wanneer ik teveel in sprookjes gaat geloven. Toch is dat niet altijd het geval. Hoe verder de jaren vorderen hoe meer ik zie dat er maar een paar mensen zijn die zo stoer zijn om het echt slechte nieuws te durven brengen. Toch denk ik dat het essentieel is voor ouders om soms wel de bikkelharde waarheid te horen, juist omdat we altijd wel weer een weg weten te vinden waarmee we het leven zoals het is, aanvaardbaar weten te maken!
In dit filmpje heeft Bram een lachaanval, eigenlijk heel naar,
maar in ons sprookje zien we duizend keer liever deze
aanvallen dan de aanvallen die hij op dit moment steeds laat zien š
Geen opmerkingen:
Een reactie posten