Was Bram de afgelopen dagen zo gammel als wat kwa epilepsie, gister was hij opeens weer bijzonder vrolijk toen ik hem wekte. Aankleden ging goed, wachten op de bus is ook altijd zo'n moment, ging goed. De berichten vanuit de dagbesteding waren goed:
Nog wat huishoudelijke mededelingen over luiers en zo, maar die heb ik er tussenuit gehaald. Thuis gekomen merkte ik dat zelfs de chauffeur lachte om Bram zijn gekke geluiden en bewegingen. Bram kan overgangen niet goed verwerken, dus van slaap naar waak, in bed uit bed, aan- uitkleden, binnen naar buiten, maar dus ook van buiten naar binnen. Dat durf ik dus niet, bang om de gezelligheid te verpesten. Rijd je zo'n gezellig kind naar binnen, BAM! vette aanval, lang na branden en diepe slaap en de rest van de avond niets waard... Dus hop, nog een boswandeling er achter aan. Wel sompig hoor dat bos en dan die oude krakende rolstoel, Alfred niet thuis, ik nam wel een risicootje.Hallo SarikeBram kwam alert en vrolijk binnen!Goed gegeten en gedronken.Vanochtend zijn we naar buiten geweest, Bram bleef goed alert, daarna sportactiviteiten gedaan, dat was minder leuk voor Bram, maar hij keek wel vrolijk naar de andere kinderen.Vanmiddag op de grond gespeeld, met een draaimolen, met muziekinstrumenten, hij heeft poging gedaan om te zitten, was bijna gelukt!Bram ging vrolijk en alert naar huis!Fijne avond
Ik bedacht me opeens: Wat als? Wat als er hier nou een wiel afbreekt (in mijn spontaniteit ook mijn telefoon vergeten). Hoe los ik dat op? Laat ik dan Bram achter in het bos, ren naar huis, vraag de kids om mee te helpen, maar wat? Bram in de kruiwagen (die lek is)? De auto zo diep mogelijk het bos in rijden en hem dan met zijn drieën proberen te tillen naar de auto? Wat eigenlijk? Het is een volwassen vent, niet zwaar, maar hij werkt ook niet mee, je tilt hem ziet zomaar een paar honderd meter, laat staan verder over een blubberig bospad. Ik voelde me opeens heel kwetsbaar met mijn vrolijk wapperende Bram daar in dat schemerige bos en ben voorzichtig, maar snel nog een rondje door de wijk gegaan. Verharde weg, af en toe een lantaarnpaal en heel veel huizen om voor hulp aan te kloppen, dus hup, al die "wat als" van mij afgeschud.
De machine die het huishouden moet zijn wanneer Alfred er niet is, begint langzaam op stoom te komen. Wasjes en boodschappen gedaan, kind en hond gewandeld, eten gekookt en een nog altijd vrolijke Bram overgedragen aan de PGB medewerker. Met allerlei vrolijke geluiden en muziek uit zijn kamer op de achtergroen, ruimt een kind uit en ruim ik de afwasmachine weer in. Koffie, stukje chocola en samen met de kinderen nog een hele avond hard gewerkt aan de keukentafel. We missen hem, maar nog niet heel erg gelukkig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten