Een klein feestje

Bram was reuze gezellig vannacht en woelde zich steeds weer los. Telkens als ik bij hem kwam, keek hij mij bijzonder vrolijk aan met zijn voeten op zijn kussen, zoals Pipi-langkous dat doet. Nu is dat best gezellig, maar de gevolgen de volgende dag zijn zo groot. Dus ook al weet je dat het geen donder uitmaakt, je gaat je er toch tegenaan bemoeien. Eerst vriendelijk en later toch streng, tegen hem zeggen dat het nu klaar is met het gedonder en uiteindelijk zeg je: zoek het maar uit, het is jou leven !$#@!±§%^&*?>€) Dus heb ik hem uit eindelijk een slaapzak (zoals je voor baby's hebt maar dan van 2 meter lang) aangetrokken en de verwarming hoger gezet. Dan maar een feest, maar 's nachts wel zonder mij!

Tegen alle verwachtingen in werd hij reuze vrolijk wakker! Zelfde ritueel van wassen, kleden en ontbijten en dan op de stoel buiten nog een fles, wachtend op de bus. App-je voor de overdracht, brood en pillen mee en gaan, loslaten!

Vandaag een drukke dag, maar niet met Bram zaken. Vandaag moesten er gewoon een aantal familie zaken geregeld worden en dan is het heerlijk dat hij even weg is. Het helpt enorm om hem dan zo vrolijk op die bus te zetten. Van 9:15 tot 16:00 (als er niks geks gebeurt). Joos fietste er met een lekke band nog even tussen door en moest gebracht en weer gehaald worden. Dat zette de tijd wat onder druk. Haar haal moment viel wat strak samen met het thuisbreng moment van Bram, maar ook dat is gelukt!

Eten koken en allemaal weer aan tafel. We zijn dan misschien in de ogen van sommigen een beetje een vreemd gezin, maar wel een tof gezin. Met zijn vijven hebben we het goed. We hebben al heel wat lief en leed gedeeld en zijn er telkens weer sterker uit gekomen. Misschien vonden we daarom vanavond deze boodschap in de pan...

#Facingfacts