Toen ik vanmorgen bij Bram ging kijken, was hij nog steeds ergens tussen 'hier en daar'. Hij keek me aan, volgde me met zijn ogen, dronk wat schokkerig zijn fles omdat zijn hand steeds zwiepte. Hij was nog steeds gespannen als een boog.
Aankleden van zo'n groot lijf is niet eenvoudig, dat schreef ik al op dag 1 van deze challange. Als Bram in een status zit en tot in de laatste vezel van zijn lijf gespannen, wens je jezelf echt nog een paar handen in de zorg. Dat zou de klus zoveel makkelijker maken.
De NZa houdt van hokjes en bij verschonen hoort een hokje van 15 minuten. Nou vandaag gaat dat zelfs als ik mijn stinkende best doe, echt niet lukken. Heerlijk voor Bram, maar hij was nog niet aangekleed of eindelijk kwam de verlossende klapper van een aanval die hem uit zijn status zwiepte en ik, ik kon weer van voor af aan beginnen met wassen en kleden....
Terwijl ik aan het bedenken was welke emotie moest winnen, blij voor Bram of teleurgesteld dat ik die K-klus nog eens moest doen, kwam er een busje voorrijden met een prachtige bos bloemen. Van mijn zusje, omdat het de dag van de "Mantelzorger" was gisteren. Zo lief!
Die term Mantelzorger staat mij altijd tegen omdat er in ons gezin niets vrijwillig's aan de taken voor Bram zit. Het is slikken of stikken. Voor Bram zijn broertje en zusje geldt precies het zelfde, ook voor hen is er geen ontkomen aan. Juist daarom vond ik het belangrijk om nu alles thuis weer anders is even wat aandacht te verdelen. Wat gezellig dat er dan een 'Loetje' is in het dorp!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten