De druk op de ziekenhuizen bereikt wederom onverantwoorde hoogten, horen we in het nieuws. En al gauw hoor en lees je dat iedereen de capaciteit wil vergroten. Ik geloof dat er niemand is die de capaciteit niet wil vergroten, maar men lijkt toch echt te denken dat je gewoon ergens een blik verpleegkundigen kunt opentrekken, ze op de IC ingezet kunnen worden en we met zijn allen weer dapper door kunnen.
De aantallen goed opgeleide en gekwalificeerde medewerkers in de zorg nemen al jaren af. Er is te weinig aanwas, teveel uitval en te weinig animo. Niet sinds COVID-19 uitbrak, maar echt al jaren. In ieder geval de 22j die Bram zorg nodig heeft. Overal in de zorg en nu dus ook in de ziekenhuizen. Wat ook niemand zich lijkt te beseffen is dat veel mensen helemaal niet op de IC verzorgd worden. Veel mensen, oud, verstandelijk beperkt, met psychisch leiden of gewoon thuis en goed ziek, worden door teams in verzorgingshuizen, instelling of thuis verzorgd. Ook daar zijn er tekorten en staat alles onder druk. Net als de zorg hier thuis. Het is gewoon heel moeilijk om medewerkers te vinden en zeker die buiten kantooruren willen werken. Als Bram bol staat van de epilepsie, dagen vast zit in een #NCSE, 41º koorts heeft of een longontsteking, vangen wij dat al zo’n 11j zelf op.
Mensen die tegen vaccineren zijn voelen zich buitengesloten en gediscrimineerd. Maar er zijn ook een heleboel mensen die helemaal niet ingeënt kunnen worden, al eindeloos vast zitten thuis en onvoldoende zorg kunnen organiseren die ze nodig hebben, zonder dat ze op hun ouders of netwerk terug kunnen vallen. Bestuurders, zorgkantoor, politiek, boze burgers ze roepen veel, maar wat? Volgens mij hebben ze geen idee. Wat is er aan de hand dat we in een situatie die mensen bij elkaar zou moeten brengen, juist zo ver van elkaar af staan? Ik moet toegeven, ik begrijp er helemaal niets van.. en Bram ook niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten