Doen wat nodig is, meer is meegenomen. Maar wat is nodig en wat is meegenomen?
Vandaag liet ik Bram testen of COVID. De mevrouw gisteren had het heel goed willen plannen zodat wij soepel door de straat heen zouden lopen. Toch was de weg er naartoe was niet toegankelijk noch verwelkomd, net als de maatschappij dat niet is voor gezinnen als het onze. Men had geen idee wat te doen en stond met de gehandschoende handen omhoog te kijken hoe ik aan het worstelen was met een kind dat er niets van begreep. 
Ik dacht nog, zouden ze bij een kleine kind of baby zelfs met zo’n stok uit zijn neus ook toekijken hoe het probeert de stok weg te wrijven met een vuistje? Vast niet, bang dat het zich pijn zal doen. Toch is Bram in dat grote lijf met stoppels en enorme knuisten, ook maar een klein mannetje van een maand of 3.
Illustratief voor het leven van Bram. Iedereen is welwillend, iedereen heeft respect, maar als het er werkelijk op aan komt, dan sta je er toch heel vaak alleen voor. Mooier is het gewoon niet. Maar wij redden ons wel. Wij zijn dit leven langs de zijlijn al lang gewend en weten ons misschien wel geen raad zonder al die zorgen.
Maar kom je nou een jong gezin tegen met een popje dat intensief zorg nodig heeft, probeer je dan open op te stellen zodat zij hun verhaal kunnen doen. Luister niet een keer, maar 20 keer naar hun verhaal, hun ergernissen en hun zorgen als dat nodig is. Steek die hand uit en laat ze niet alleen ploeteren om alles geregeld te krijgen, pik de andere kinderen op voor de hockey, ook al was het hun beurt. Dat is al wat nodig is. Alles wat je meer doet, is mooi meegenomen..
Dank voor weer een mooie november maand van trouwe lezers, trouwe (nieuwe) schrijvers en verbondenheid. Het was me een genoegen. Maak het leven mooier dan het was en blijf gezond.
Wie weet tot volgend jaar november #NEAM2022!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten