Ik geef toe, ik heb er niets mee. Voor mij is het altijd een bozige dag. Wij zorgen met zijn allen voor Bram. Hoeveel zorg ze willen verlenen, is voor zijn broer en zus vrij. Al doe je niets, in mijn ogen ben je dan nog steeds mantelzorger. Alleen al omdat je je steeds aanpast aan de situatie.
Politici die Mantelzorg proberen te gebruiken voor hun campagne, heb ik geen enkel respect voor. Het is puur voor de bühne. Bedrijven die zich zonder enig gevoel van compassie, commercieel storten op de Mantelzorgers, net zo. En mensen die verbolgen zijn dat jongeren geen zin hebben om straks te Mantelzorgen, zijn het ergst.
Heb je ooit naar het nieuws op televisie gekeken, heb je ze horen spreken over de zorg? Heb je zorgverzekeraars over de urgentie gehoord? Ik zou ook in paniek raken. Er komt een golf grijze zieke, dementerende , ouderen op die jongeren af waar je u tegen zegt. Mensen die blootgesteld zijn aan teflon, Monsanto/Roundup en zeker de helft van hen was roker. Ik zou er ook geen zin in hebben. En dan komt de gevleugelde tekst natuurlijk: "Vergis je niet, zij hebben dit land opgebouwd". Zij hebben het ook vergiftigd, vervuild, uitgewoond en de zorg afgebroken.
Voor mensen waar je van houdt en je verantwoordelijk voelt, zorg je. Dat hoeft niemand te vragen, dat is vanzelfsprekend. Alleen pure liefde maakt dat je jezelf wegcijfert voor de ander om een zo mooi mogelijk leven te kunnen geven. Het maakt dat je je verantwoordelijk voelt voor het geluk van de ander. Men kan het nog zo graag willen, je kunt het niet afdwingen. Politieke partijen niet, ministeries, ambtenaren, zorgverzekeraars, gemeenten, of instellingen, allemaal niet.
Bestuurders, denk heel goed na alvorens vragen te gaan stellen aan de Mantelzorgers, of met mindfulness tegoedbonnen en roze koeken te strooien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten