#NEAM2023 - 23 November - Meerzorg!

Ondanks dat Bram weer in een dip geschoten is en bol van de aanvallen thuis kwam van de dagbesteding, vieren we hier thuis een klein feestje. Ik had de datum waarop onze meerzorg afliep uit het oog verloren. De zorgindicatie van Bram loopt niet synchroon, maar in mijn hoofd zijn ze dat wel gaan doen. Lang verhaal kort, ik zat op mijn werk en werd door een hele lieve dame van de SVB gebeld om mij te vertellen dat ik in november/december mijn PGB medewerkers niet zou kunnen betalen als ik niets aan de uren verander omdat Bram zijn budget op was. Ik geloofde haar niet. Vroeg haar hoe ze daar nou bij kwam...

Wie afhankelijk is van een heel systeem en allerlei partijen voor de zorg, heeft stress. Wie een PGB heeft om zorg in te kopen, kan zich misschien voorstellen dat toen de boodschap eindelijk tot mij door drong en ik in het PGB portaal zag dat ze nog gelijk had ook, ik even helemaal van mijn padje ging. Ik heb gewoon zorgovereenkomsten afgesloten en zorg afgenomen en ingepland van mijn zorgverleners. Bovendien hebben ze hard gewerkt en wilde ik ze ook hun eindejaarsuitkering geven. Ik moet bekennen dat het me heel wat onrustige dagen en nachten heeft gekost.

Gelukkig hebben we een clientondersteuner (toch fijn dat we die ooit in het leven van ZEVMB hebben gebracht), heb ik er zelf ook nog iets aan . Zij ging direct aan de slag. Ook mijn clientondersteunende vrienden deden hun best om mij gerust te stellen. Toch is het pas goed als het echt goed is. Wij zijn zo afhankelijk van zorg en ook gewoon rust in de keet, dat we dit soort hick-ups niet goed kunnen verwerken.

We (mijn OCO en ik een beetje) hebben de meerzorgformulieren allemaal opnieuw ingevuld en de zorgvraag beschrijving ge-update naar de huidige situatie. De uren registratie, handelingen en taken, alles is ververst en weer helemaal actueel. Een afspraak voor een Teams sessie volgde en dat was vandaag. Het was een prima gesprek. Ruimte en tijd om met elkaar te spreken, uit te leggen waarom sommige keuzes geen keuzes zijn, maar de realiteit van de huidige zorg in de achterhoek. Dat maakt werken soms lastig, maar het is wel een hele grote wens die al veel te lang geen aandacht kon krijgen. Ik ben juist heel blij dat we toch een wijze gevonden hebben waarop dit haalbaar is. Gelukkig was daar begrip voor en aandacht voor. Kortom, een fijn gesprek, met als resultaat, opnieuw drie jaar meerzorg!

Eén last van mijn schouders, Meerzorgrust voor de komende drie jaar. Morgen weer verder en kijken wat voor belangrijks er nog meer afloopt of aandacht nodig heeft. Eerst een nachtje lekker slapen (hoop ik).