'Wouter had het recht om te leven, maar niet de plicht dat voor ons te doen. Hij werd niet gehoord. Artsen handelden in strijd met zijn belang, waardoor het leven van onze zoon veranderde in een lijdensweg. Zijn wekelijkse zwemuurtje en af en toe in bad gaan was het enige waar hij van genoot. Voor de rest was hij eenzaam. Geen enkele zorginstelling of dagbesteding kon voor hem zorgen. Het had alles gescheeld als ze hem hadden kunnen geven wat hij nodig had.
Zie ons.’
Claudia Benmesahel,
(moeder van Wouter)
Wouter, van zijn moeder hoefde hij niet te leven
Wouter was nagenoeg net zo oud als Bram ontdekte ik toen ik deze poster maakte. Net als ik heeft Claudia ook steeds weer en overal de vraag gesteld: waarom verplichten jullie mijn kind dit leven te leven? Hadden ze dit prenataal kunnen voorspellen, dan hadden de artsen geadviseerd dit leven af te breken..
Waarom kijken we weg als ouders deze hele donkere kant van het leven van hun kind en gezin durven laten zien en zetten we ouders die het leven verheerlijken op een voetstuk?
Sarike de Zoeten
#ZieOns
Geen opmerkingen:
Een reactie posten