Net als in zoveel andere dossiers keert de politiek zijn gezicht af van de realiteit en gaat door met plannen maken die mensen tot wanhoop drijft. Het piept en het kraakt al jaren. Gezinnen gaan er aan onderdoor, maar de politiek gooit er stoïcijns telkens weer een schepje bovenop.
Waar zorgbedrijven en -organisaties de complexe of moeilijk uitvoerbare zorg afstoten en soms zelfs de deur dicht gooien, valt men terug op Mantelzorgers. Het is soms net alsof we oude kolencentrales zijn in het millieu-debat.
In de ogen van de lobby van de innoverende (zorg) bedrijven, zijn Mantelzorgers misschien sneue vrouwen op leeftijd die niets te doen hadden, maar in werkelijkheid zijn het mensen van alle leeftijden die zich gedwongen zien hun eigen dromen en verlangens aan de kant te zetten om zich te ontfermen over een geliefd familielid, parner of kind dat door pech en het systeem klem komt te zitten. Zodra een zoveelste verbeteringsslag of systeemwijziging uitloopt op een debacle, zijn zij de enigen die de scherven weer oppakken en samen met een krimpende club fantastische en bevlogen zorgverleners de zorg zullen blijven verlenen.
Wie denkt dat dit een kosteloze en onuitputtelijke bron is, heeft het mis. Ook kolencentrales hebben zorg, aandacht en onderhoud nodig als we daar op blijven leunen!
#zorg #WLZ #WMO
zondag 11 juni 2023
Fatsoenlijk beleid, mogen we dat verlangen?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten