In de zorg gaan bakken en bakken met geld om. We hebben de gepubliceerde cijfers allemaal mogen lezen. Als gebruiker van de zorg voel je zo nu en dan het schaamrood op je kaken staan.
Deze week had ik dat ook. Net als veel mensen die het moeilijk vinden om te vertellen wat hun inkomen is, heb ik er moeite mee om te vertellen wat ons PGB is. Het is namelijk exorbitant veel geld. Deze week schreef ik wat een etmaal logeren kost, dat vond ik al lastig want een kleine rekensom en je krijgt een indruk van de hoogte van ons budget.
Aan de andere kant hoop ik dat men dan ook oppikt dat dit dus niet kosten dekkend is. Voor de prijs van een etmaal kun je niet eens een etmaal logeren inkopen. Voor de prijs van één etmaal kun je 8 uur kopen, voor de prijs van twee etmalen 30 uur, voor de prijs van drie etmalen 65 uur, etc. Hoe meer uren je aaneengesloten afneemt, hoe interessanter de prijs wordt, maar bulkkorting zit er niet in!
Naar het schijnt wordt dit systeem ook in de ziekenhuizen toegepast. Gelukkig hoeven patiënten daar meestal niet keer op keer een paar dagen terug te komen, dat zou de zorg helemaal onbetaalbaar maken…..
Ondanks al dit geld dat in de zorg omgaat, roept iedereen dat ze er echt niet rijk van worden, nee de budgetten in de zorg zijn niet eens kosten dekkend!
Als ik bij onszelf begin, weet ik dat dit waar is. Als ouder stoppen wij een hoop ongedekte uren en geld in de zorg van ons kind. Logisch, het is ons kind. Maar ook alle instanties waar wij gedwongen mee werken roepen om het hardst dat de opbrengsten uit de geleverde zorg niet kostendekkend zijn. In de 12 jaar dat wij in dit wereldje rondlopen, is het nog nooit anders geweest. Ik heb nog nimmer iemand horen roepen dat het wel kosten dekkend zou zijn. We hebben bezuiniging op bezuiniging voorbij zien komen. Van 3 medewerkers werkend op een groep met MCG kinderen naar 1 ½ medewerker, van meerdere momenten van één op één aandacht, naar enkele momenten van één op één aandacht. Van inclusief lunch naar exclusief lunch. Van individuele therapieën naar groepstherapieën. Van 2 keer in de week zwemmen naar één keer per week zwemmen. Van een dagelijkse wandeling naar een wekelijkse wandeling. Van een telefoontje voor de aanvraag van een hulpmiddel naar een formulier van 6 kantjes, van één handtekening op zo’n formulier naar 6 plus 6 stempels en van een wachttijd van 3 maanden naar een jaar en drie maanden. Van een vergoeding voor incontinentie materiaal naar een vergoeding van maximaal 3 luiers per dag, van geen eigen bijdrage naar wel een eigen bijdrage,etc, etc, etc.
De hoofdkantoren van al deze bedrijven echter, daar waar de overheadkosten liggen, zijn vaak van bv. 20 man personeel naar 50 man personeel gegaan, is men van oudbouw naar nieuwbouw verhuisd, worden keer op keer naamswijzigingen doorgevoerd, hebben de huisstijlen één of meer make over’s gekregen, etc. Ter plekke valt het echt niet op dat de zorgkosten nimmer dekkend zijn…….
Die arme jongen van mij. Hij kan er helemaal niets aan doen. Kost de gemeenschap bergen geld, krijgt allerlei tekorten op zijn bord geschoven als zou het zijn schuld zijn en helpt menigeen zijn hypotheek maandelijks te betalen. Vanaf de dag dat duidelijk werd dat het allemaal niet goed zou komen met hem zijn er een hoop aasgieren op zijn pad gekomen die allemaal een graantje mee willen pikken van zijn misère.
Waar je vroeger een hoop zeer bevlogen mensen trof, tref je nu hordes mensen aan die liftend op dit oude imago, heel veel ‘goed’ werk doen. Ik verzeker u, ze zijn er nog wel hoor die mensen die echt uit liefde met mensen als Bram werken. Ze worden alleen helaas onder de voet gelopen door al die anderen………
Geen opmerkingen:
Een reactie posten