Over de problemen in de zorg, horen we elke dag wel iets. Vaak gaat het over de bezetting in ziekenhuizen of de ouderenzorg. Dat deze zelfde problemen ook een heleboel anderen treffen, krijgt veel minder aandacht. Toch is ook daar een groot tekort aan personeel, huisvesting en aandacht voor de consequenties die daar uit voort komen. Door gebrek aan medewerkers en passende ondersteuning, kunnen steeds minder mensen meedoen in onze maatschappij. Het zijn hun PGB-Mantelzorgers die de problemen die hierdoor ontstaan telkens weer opvangen.
Het leven kleuren
Het zorgen voor zeer ernstig gehandicapte kinderen is niet zo aansprekend naar mate ze groter (lees volwassen) worden. Nog meer, als duidelijk wordt dat er maar heel weinig mogelijkheden zijn om hun leven leefbaar te houden en een beetje te kleuren. Om die reden haken er gaandeweg het leven van mensen met ernstige verstandelijke beperkingen, steeds meer belangrijke zorgverleners af.
Geen zicht op verbetering
Wat mij wel verbaast is dat men willens en wetens, zonder om te kijken verwacht dat ouders, broers en zussen van deze kinderen, altijd blijven ploeteren. Iedereen die te maken heeft met deze zorg weet dat er al jaren onvoldoende logeer- en woonplekken zijn, passend bij de zorgvragen. En ondanks dat de minister van de langdurige zorg, het ministerie van VWS, zorgkantoren, gehandicapten instellingen en andere zorgverleners en hun organisaties, dit weten en de gevolgen kennen, laten zij gezinnen zonder ondersteuning of zicht op oplossingen, alsmaar doorploeteren…
De zilveren tsunami van PGB-Mantelzorgers
Het PGB budget om zelf de zorg thuis te organiseren werd na een pilot van een aantal jaar, in 1995 breed geïntroduceerd. Met een simpele rekensom weten we daarom dat er een golf van ouderen (veelal vrouwen) aankomt die een leven lang gezorgd hebben voor hun zorgintensieve kind. Waar mogelijk hebben zij ook nog geheel vrijblijvend, jarenlang bijgedragen aan de ontwikkeling van beleid en toetsing van uitvoerbaarheid.
Zij hebben ballen hoog gehouden waar in de zorg geen tijd, aandacht, kennis, of voldoende bezetting voor gerealiseerd kon worden. Uit liefde hebben zij opgevangen wat anderen door beleid en bezuinigingen, van hogerhand moesten laten vallen. Overbelaste gezinnen, ontredderde broers en zusjes, opgegeven carrières, zonder pensioen of andere rechten, fysiek en emotioneel versleten en voornamelijk afhankelijk van een netwerk van de zelfde type versleten lotgenoten.
Rechten en plichten
Als ik minder zou willen besteden AAN de zorg, zou ik ook liever de familieleden in zetten, dan al die dure ZZPers. PGB-Mantelzorgers leren snel, kosten een schijntje en hun passie en toewijding is niet in geld uit te drukken. Kunnen we ze op zijn minst de zelfde rechten en sociale voorzieningen geven waar we alle andere werkgevers in NL ook toe verplichten zich aan te houden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten