We willen vrouwen aan de top, een vrouwen quotum, ook in de politiek. Volgend jaar worden de Leeuwinnen vast weer kampioen en is de Minister-President van Nederland een vrouw. We leren onze meiden dat ze net zo belangrijk zijn als jongens en vrouwen net zoveel kunnen bereiken als mannen. Vrouwen doen er toe!
Behalve als iemand ziek wordt en verzorgd moet worden. Dan willen we graag op onze vrouwen* kunnen terugvallen en moet de emancipatie even wachten. Ik hoor het in de dromen van mijn dochter. “Mam ik wil later geen kinderen, ik ga werken, carrière maken, reizen en echt leven!” Het is of ik mezelf zie en hoor spreken. Ze wil van alles en houdt haar opties open, behalve de zorg, dat wil ze echt niet…
Steeds vaker beslist het lot anders
In de afgelopen jaren ben ik er heel veel tegen gekomen. Goed opgeleide jonge vrouwen. In de bloei van hun leven, bouwend aan hun carrière. Vrouwen die uit pure wanhoop hun baan op hebben moeten zeggen. Ze zijn thuis nodig om de zorg voor hun ernstig zieke kind te gaan runnen. Niet omdat ze dat leuk vinden, maar omdat er niemand is die de verantwoordelijkheid neemt die op dat moment noodzakelijk is.
Iedereen ontfermt zich over een heel klein stukje van de zorg. Maar zonder iemand die alles aan elkaar verbindt, blijven het maar hele kleine stukjes zorg. Met het PGB, de ouder en een gezin dat zich aanpast, wordt het een zorgbedrijf dat moet worden gerund. Het doel is kwaliteit van leven voor iedereen binnen dat gezin. Zelfs kinderen die nooit ouder dan 6 jaar zouden worden, zien we met al deze aandacht, 10, 20, inmiddels zelfs 30 jaar oud worden. Fantastisch, heel knap, maar dit maatwerk heeft een keerzijde.
De lat ligt hoog en wordt steeds hoger gelegd
Net als bij gezonde mensen gaat ook bij het zorgintensieve kind met de leeftijd het schattige er af, maar het kwijlen blijft. Het vinden van medewerkers om thuis de zorg te verlenen wordt steeds lastiger. Ook het systeem maakt het verblijf in een instelling voorliggend. De plek waar verwacht wordt dat aandacht voor mensen met beperkingen groot is. In de praktijk blijkt de 1 op 1 relatie die een medewerker opbouwt met informatie- en administratiesystemen, veel groter en voorliggend te zijn. Tijd en aandacht voor het individu is er nauwelijks meer. Het bedrijf gaat voor de dienstverlening.
Een zorginstelling kan niet voldoen aan de zorg-standaard die inmiddels thuis wordt gerealiseerd. De instelling is een bedrijf met medewerkers, een directie, vastgoed, een facilitaire dienst en vele bestuurslagen. Het is niet een moeder met een PGB en maar één doel, een menswaardig bestaan voor haar kind dat zelf geen mogelijkheden heeft.
Terwijl deze moeders vechten om het onmogelijke mogelijk te maken voor hun kinderen, komen ze bijna allemaal buiten de maatschappij te staan. Terwijl hun zieke kind groter wordt, wordt de kring waar ze zich in bewegen steeds kleiner. Vrienden gaan naar volgende levensfases en de afstand tot de arbeidsmarkt wordt langzaam maar zeker niet meer te overbruggen. Ze zijn niet alleen de moeders waar iedereen bewondering of zelfs diep respect voor heeft, ze zijn ook een ‘liability’ voor elke werkgever en ons sociale systeem.
Dromen over een toekomst
In Nederland heeft iedereen die werkt rechten en elk bedrijf plichten. Maar vrouwen die zo intensief Mantelzorgen hebben dat niet. De overheid faciliteert het zorgen, maar biedt hen niets om aan een bestendige toekomst te bouwen. Wanneer het kind overlijdt, een huwelijk strandt of de economie tegenzit, blijven deze moeders die alles aan de kant hebben moeten zetten, met niets achter.
Ik kan me levendig voorstellen waarom mijn dochter die mijn leven met Bram als voorbeeld heeft, van een kinderwens zegt af te zien. Ik hoop dat zij alle kansen krijgt om een prachtige carrière op te bouwen. Maar bovenal hoop ik dat ze heel gelukkig wordt. Ik wens haar alles wat ik voor mijzelf gedroomd heb, maar zonder de broodnodige hulp en ondersteuning, door het lot niet heb kunnen realiseren. Zelf heb ik nog maar één droom en dat is dat mijn kinderen niet voor mij, noch voor Bram ooit hoeven mantelzorgen…
*Zorgende mannen zijn er natuurlijk ook. Toch zijn het voornamelijk de vrouwen bij wie de verwachting ligt dat zij de Mantelzorgtaken op zich zullen nemen.
Vrijdag Blogdag #Mantelzorgelijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten