Niemandsland

 

Ik heb mijzelf in een stukje niemandsland gemanoeuvreerd. Het is daar prima toeven, maar het houd me wel bezig. Soms misschien een beetje eenzaam, maar wel veilig. Veilig voor anderen vooral, want ik kan genadeloos van me afslaan. Waarom? Geen idee, vandaar ook dat het me bezig houdt!

Door de ‘social media’, ben en blijf je op de hoogte van alle ‘social activity’ van je bekenden. Ontmoetingen, feestjes, onderonsjes, uitstapjes, you name it. Meestal ben ik blij dat ik er niet was, wat soms jammer is, is dat ik zo ie zo niet uitgenodigd wordt.

Gisteren kreeg ik wel een uitnodiging. Een uitnodiging om de start van een nieuw bedrijfje, een faciliterend platform, bij te wonen. Het staat wat mij betreft een beetje model voor deze tijd (en deze leeftijd, blijkbaar?). 

Het motto: Een werkwijze niet gebaseerd op macht en autoriteit, maar die vanuit gelijkwaardigheid en betrokkenheid kennis en ervaring deelt….

Ja ja, dat is nog eens herkauwen voor sommigen, nietwaar? Zelf was ik even bang dat het over ‘zorg’ ging. Gelukkig werd het vervolgens uitgelegd:

Niet mee stromen in de grote hectische golf van kortstondig geluk

Niet meer de tijd voorbij laten razen maar even stilstaan en het moment pakken

Niet meer een onzichtbaar doel maar ons weer bewust worden van al die mooie toevallige ontdekkingen onderweg……….

Wat ben ik dan opeens weer heel blij met mijn eigen kleine stukje niemandsland!!