Bram heeft hele trouwe vrienden. Eéntje daarvan, een hele lieve, vergeet nog al eens iets na een logeerpartij. Nooit echt belangrijk, soms wel wat lastig. De laatste keer waren het de reservesleutels van de auto. Geen last, we hebben drie sleutels, dus voldoende. Toch werd het deze keer onverwacht lastig.
De vriend van Bram wilde het goed doen en stuurde de sleutels aangetekend op. Aan Bram. Prima zou je denken. Toch niet. Ik was helaas niet thuis toen de postbode aan de deur kwam en die nam het pakketje dus weer mee. Vreemd genoeg niet naar het postkantoortje hier in het dorp, maar één dorp verder op waar ze ons niet kennen. Na eerst nog het formuliertje een keer te zijn vergeten, ging ik op pad om de sleutel op te halen.
“Nee mevrouw, die kan ik u niet mee geven, het pakketje is nl niet voor u.” Uitlggen dat het voor Bram wat lastig is om langs te komen mocht niet baten, hij moest komen om te tekenen en zich te legitimeren……(??)
Goed, wat moet dat moet, in de bus en met paspoort op zak naar het postkantoor (ergens in een supermarkt). Bram was nog niet binnen of hij kreeg een lekkere grote aanval. Ik zei nog: schat doe nou niet, je moet nog tekenen, maar Bram keek glazig voor zich uit.
Ik kreeg direct zonder legitimeren het pakketje mee, gek hè?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten