Wij hadden gisteren het spontane plan om met de drie kids een dagje weg te gaan.
Alfred had gehoord dat Nemo in Amsterdam leuk was, dus daar zouden we naartoe gaan met de kids.
Gaan we met de auto naar Amsterdam? Met die bus is dat nog al wat, parkeren bij het centraalstation….. dus waarom niet een stuk met de bus en dan verder met de trein, vinden de kids ook erg leuk. Zo gezegd zo gedaan. Met de bus naar Bussum, daar geparkeerd bij P+R en op naar het perron. Wij lopen gedwee achter een groepje mensen aan die plots een trap afduiken. Tja dat kan natuurlijk niet, dus wij er omheen, brede straat met spoorbomen oversteken, maar halverwege werd duidelijk dat daar ook geen ingang naar het station was. Keren en weer terug.
Gaan die spoorbomen tingelen, iedereen stuift naar de stoep, maar met rolstoel ging dat wat minder vlot dus Bram en ik waren bij de stoep toen de bomen al dicht waren….. Met een grote sprint om de boom heen, ’t was allemaal geen vanzelfsprekendheid!?
Alfred de trap af en Joos, Max, Bram en ik wachten. Alfred zou even navragen hoe wij het beste het perron zouden kunnen bereiken.
Na een tijdje kwam hij terug. Wij moesten omlopen. Hup, vol goede moed weer terug naar de parkeerplaats, daar er af, door naar de volgende overgang. Daar werd aan de weggewerkt, geen probleem, wij er omheen. Afijn, 10 minuten later zijn wij ook op het perron. Alfred gaat kaartjes halen en wij gaan opzoek naar de juiste trein.
Stopt deze nu wel of niet in A’dam? ’t Is niet helemaal duidelijk dus als de conducteur komt vragen wij het even. Ja, hij stopt er wel, maar hebben jullie deze trein besteld? Besteld? Ja, met een rolstoel moet je 3 uur van tevoren de trein bestellen……… O, …nee, dat wist ik niet…. Dan kunnen jullie niet mee! Goedemiddag!
Wat ontgoocheld blijven wij achter en besluiten gewoon de volgende trein te nemen en hem er zelf wel in te tillen. Geen oprijplaat, hebben we thuis ook niet en we zijn met zijn tweeën, moet lukken!
Na een halfuur zitten we dan eindelijk in de trein. Kaartje controleren. Kaartjes zijn fout. Die moet je kopen en daarna ook nog afstempelen! Stom hadden we natuurlijk kunnen weten….
Tjonge jonge, die slogan van de belastingdienst is en beetje saai aan het worden, misschien kunnen ze hem aan de NS verkopen ??
God zij dank hadden we een vriendelijke conducteur, anders was het een wel heel duur ritje geworden. Overstappen in Weesp en toen eindelijk op Amsterdam centraal. Tja en dan ben je wel een stel boeren in de grote stad. Wat een drukte. Toen ik Alfred leerde kennen woonde hij al jaren in A’dam en we komen er nog steeds wel, maar met de trein is toch anders………
NEMO vonden wij echt verschrikkelijk. Natuurlijk veel te druk omdat het herfst vakantie was, maar dat was tot daar aan toe, het is eigenlijk voor 10 plus en dan nog, het is chaotisch, heel slecht toegankelijk met een rolstoel en omdat iedereen te lui is met de trap te gaan sta je eindeloos op de lift te wachten. Telkens als Bram eindelijk boven was konden we alweer door naar de volgende verdieping…….. We hadden het snel gehad!
Naar buiten en daar lag een rondvaartboot, dat wilden Max en Joos wel. Vragen of er ook ergens een boot was die rolstoel toegankelijk was, nou nee………… en dat was dat!
Uit eindelijk zelf een boot taxi gecharterd, Bram met stoel er in getild en een uur met Bram op het voorsteven rond gevaren. ’t Was wel koud, maar de wind in de haren, Joos en Max sturen door de grachten, het was leuk! Er weer af was nog even lastig. Werden afgezet bij het centraal station. Sta je op de kade en kijk je naar 25 traptreden omhoog tegen de kade aan……
Gelukkig mochten we gebruik maken van de goederen lift in een pannenkoeken restaurant. Knop ingedrukt houden weten we nu!!
Terug op de trein, overstap in Weesp. Trein in de spits is fijn met een rolstoel. Soms gaat de deur aan de ene kant open, soms aan de andere, maar je staat er altijd voor, wordt gewaardeerd door de mede reizigers! Rennen om je verbinding te halen en dan eindelijk weer terug bij de bus en dan is het toch een stuk later geworden dan je denkt. Laten we naar Moeke gaan. Nostalgie, gingen we voor we kinderen hadden ook wel eens heen.
Joos: waarom hebben ze hier vloerkleden op de tafel mamma? Nou gewoon, dat is gezellig!
Bram in een hoek gemanoeuvreerd. Er kon niemand meer langs, maar het zou lukken en we zouden vrolijk blijven, dit is LEUK!
Relaxed was het niet, opvallen deden we ook, maar het eten was lekker en de sfeer inderdaad ouderwets en zelfs op een dinsdag avond, lekker vol en gezellig.
Toen we eindelijk op weg naar huis waren vonden Joos en Max inmiddels alles stom, alles was saai en we doen ook nooit iets leuks……..en als toetje op de slagroomtaart had Bram gepoept. Wij hadden Bram net voorzien van een heel nieuwe outfit (de vorige was zeik nat, letterlijk) en we wilden naar huis, dus jammer, thuis zou hij de eerste zijn! We waren zo blij dat we weer naar huis mochten.
En Bram? Bram zat heel gezellig en druk te doen, tussen zijn broer en zus in, op de achterbank. Helemaal blij, vrolijk en vol geluid. Lekker wapperen met die handen en inmiddels veel te lange armen….
Is er tenminste iemand die genoten heeft!! Wat moet dat heerlijk zijn als alles wat minder is lekker langs je heen gaat………….
