Dat programma, en ik zat er niet eens in, heeft me toch gegrepen. Ik weet het, op dat forum reageren veel mensen die er geen snars van snappen en ook een aantal die het er om doen.
Toch vertegenwoordigen al deze mensen ook de mensen die ik tegen kom. Ik kijk maar niet meer op het forum, het voegt niets toe.
Ik heb wel contact gehad met de moeder van Livia. Voor die genen die hier lezen en haar hard vonden, ik kan jullie verzekeren dat ze dat niet is. Ook zij houd van haar dochter en ja, net als ik heeft ze moeite met het bestaan van haar dochter. Ook Livia en haar familie hebben een hele historie. Gedachten en uitspraken als deze komen niet zomaar uit het niets, of omdat je geen zin meer hebt. Er zit veel meer achter.
Dinsdag had ik weer een gesprek op school over Max, dit keer de RT-er. Hij heeft zijn Cito rekenen niet goed gedaan. Dat is nog tot daar aan toe, maar vooral zijn onzekerheid en faalangst daarbij, maken hem erg kwetsbaar. Helaas vindt de school het nog niet erg genoeg en moet Max echt in de gevarenzone komen eer ze wat willen doen. Ik moet daar nog maar eens heel hard over nadenken.
Woensdag moesten wij voor een EEG. Bram en ik vertrokken om ½ 9. Op naar het WKZ in utrecht. Op de A1 ter hoogte van de A50 was een ongeluk gebeurd en er was een kluwe van files en zo ook op de A27, dus besloten om via de N348 te rijden naar de A12. Nou, dat doe ik dus nooit meer. Stapvoets naar Dieren, bijna geen benzine en geen pomp. Bij Dieren kon ik gelukkig tanken en de snelweg op. Bram had het al helemaal gehad. De ene aanval na de andere kwam voorbij. Ik had inmiddels al gebeld dat ik te laat zou zijn. Bij de afslag A12-A27 mocht ik er niet langs. Weer een ongeluk! Tja en dan gaat het echt mis. Om een lang verhaal kort te maken, ik kwam pas om 11 in utrecht aan……..
Het EEG was een drama, Bram zat in een status. 100% activiteit. Tja ten opzichte van 98% is het niet zo schokkend. Maar schokkend is het natuurlijk wel en dat vond men in het WKZ ook. We hebben hem 10 mg stesoliet gegeven, maar het haalde niets uit en we zijn naar huis gegaan.
Donderdag naar de gehandicapten-beurs in utrecht. ’s Nachts was joos opeens aan het spugen, dus ik dacht dat het hem niet ging worden. Maar gelukkig werd ze heel vrolijk wakker en wilde graag naar school! Verder niet over hebben en gaan met die banaan!!
Het verkeer was weer een drama. Op de beurs goeie dingen gezien, veel wat ik zou willen hebben en ooit hebben we misschien het geld ;o) Erg gelachen met een vriendin en op weer naar huis. Dat is wederom weer makkelijker gezegd dan gedaan. Om 7 uur was ik pas thuis. Gelukkig had Lina de kinderen mee genomen naar de speeltuin en daarna getrakteerd op frietjes. Zij blij en ik ook blij.
Vrijdag naar de spalkendokter. Bram moet nu 24 uur per dag spalken aan anders krijgt hij echt last van zijn spitsvoeten, aldus de revalidatie arts die een uur uitliep met zijn spreekuur………
Na het maken van de gipsafdrukken van zijn voeten, als een speer naar huis, onderweg snel de school gebeld dat ik iets later zou zijn, de welzorg om te klagen over Bram’s zitvoorzienig. Bram naar zijn schooltje en gelukkig maar 5 minuten te laat op de vullerschool!
Vanmiddag gelukkig gezellig in de zon bij een vriendin en ook daar gegeten. Morgen het lente feest.
Maandag de uitslag van het EEG.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten