Ik plan afspraken voor Bram het liefst op mijn vrije dagen. Zo ook telefonische consulten met een arts. Vandaag had ik zo’n telefonisch consult. Het was al een keer verzet, maar om 12:30u zou ik gebeld worden. In de herinneringsbrieven die ik van het digitale ‘Mijnziekenhuis’ systeem ontving, werd mij nadrukkelijk gevraagd of ik begrip wilde hebben voor enige uitloop. Prima, niets nieuws, zo gaat het al 25 jaar. Ik ben al lang blij dat steeds meer zaken telefonisch afgehandeld kunnen worden en wij niet met Bram naar Amsterdam, Utrecht of Zwolle af hoeven reizen en 15 minuten later alweer buiten staan.
Het bleef akelig stil
Om 12:30 had ik een lege agenda, goede wifi, pen en papier bij de hand om eventueel wat op te schrijven. De boodschappen had ik in huis, geplast, een verse koffie en mijn huisgenoten (inclusief hond) buitengesloten. Het is namelijk heel vervelend als de arts precies op tijd belt en jij bent net te laat met oppakken. Het spreekuur gaat door, jij sluit achteraan, of je moet een nieuwe afspraak maken. Kortom, je wil niet dat het aan jou ligt dat een afspraak niet doorgaat. Maar de telefoon ging niet. Het bleef akelig stil. Ook de rest van de middag.
Dit was de derde keer deze week
Een spreekuur dat uitloopt is heel vervelend, maar zul je mij niet snel over horen klagen. Maar een afspraak is wel een afspraak. Dus ik verwacht wel dat ik op de hoogte word gehouden als een afspraak echt ernstig uitloopt of komt te vervallen. En daar gaat het vaak mis. Ik moet namelijk zelf beslissen wanneer ik stop met wachten en het leven van die dag (en mijn eigen vrijheid), weer oppak. Vooral vervelend als je aan het wachten bent op ontstekingswaarden om al dan niet met antibioticum te starten. Vandaag ging het wel over een uitslag, maar niet eentje die invloed heeft op Bram zijn zorg of kwaliteit van leven. Dus die last heb ik vandaag niet. Maar ik heb wel wederom mijn vrije dag gespendeerd naast de telefoon. Binnen het bereik van sterke wifi en dat is in ons huis en in het dorp waar ik woon, best lastig.
Een telefonische afspraak is toch ook een afspraak?
Er zal heus een nieuwe afspraak volgen. En die zal hopelijk keurig op tijd verlopen. Ik weet bijna zeker dat 2 van de 3 artsen zich rot zullen voelen, wanneer zij zich realiseren dat ik heb zitten wachten. Zo meelevend zijn ze zeker wel. Maar waarom is een telefonische afspraak niet eenzelfde afspraak als een poli afspraak in het systeem? Beiden belanden in de digitale agenda. Beiden zorgen voor een stroom geautomatiseerde berichten die voor en na de afspraak worden gestuurd. Het moet mogelijk zijn om vanuit het ‘Mijnziekenhuis’ systeem met één druk op de knop de patiënt te informeren. Als ik in de wachtruimte zit te wachten met Bram, wordt ons toch ook met veel begrip voor het ongemak verteld dat het spreekuur iets uitloopt of komt te vervallen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten