Eenentwintig jaar geleden, zestien dagen overtijd, wisten wij dat we de volgende dag, ook een maandag, vader en moeder van Bram zouden worden. De bevalling was niet eenvoudig omdat Bram zo'n groot hoofd had, maar het lukte wel, een mooie volle baby met donkere ogen.
Drie en een halve maand leefden wij in de veronderstelling dat hij gezond zou opgroeien. Dat hebben de artsen ons beloofd toen zij ons feliciteerden bij zijn geboorte. Als hij die eerste maanden niet huilde was hij een prachtig mooi, vrolijk en lief kind.
Zoals jullie weten pakte het allemaal anders uit en is zijn leven alles behalve over rozen gegaan. Misschien vraag je je zelfs af wat we vieren, na 21 jaar zorgen en alles wat daar bij hoort. Nou, zijn verjaardag natuurlijk!
Ja ook al heeft hij geen idee. Alle shit die je krijgt wanneer je niet bent zoals jij of ik, dat vieren we natuurlijk niet. We vieren ook niet de aanvallen die elke dag roet in het leven blijven gooien, met alle fysieke en mentale gevolgen van dien. De vergroeiingen van lijf en leden en alles wat tegen zit ook niet.
We vieren wel dat het lukt om Bram al 21 jaar de meeste dagen een redelijke kwaliteit van leven te bieden. En natuurlijk dat het gelukt is om hem in goede conditie te krijgen en ook al heel wat jaren te houden. En nog meer dat we hem zelfs weer aan het lachen hebben gekregen, al is het maar zo nu en dan!
Elke dag in zijn leven heeft momenten die je niemand toewenst, maar dat als gegeven nemend ben ik ook diep onder de indruk hoe hij zijn leventje kleurt. Hoe hij zelfs in zijn dooie piere eentje grapjes weet te verzinnen die hem aan het gniffelen maken. Hoe hij 's nachts, als niemand kijkt, toch weet om te draaien is in zijn bed en als Pippi Langkous met zijn voeten op zijn kussen gaat liggen.
Maar het meest bijzonder vind ik nog altijd hoe Bram zich heeft neer kunnen leggen bij zijn leventje van wachten op zijn beurt en onze hulp. Geen onvertogen woord hebben we meer gehoord sinds hij tien was en stopte met huilen.
Alleen is hij nu niet meer ons gemoedelijke intens lieve mannetje, maar een hele lieve en uiterst charmante man. Dat zegt de wet ook wanneer je 21 bent geworden. Dan heb je twee jaar kunnen oefenen in zelfstandigheid en kun je gelukkig een heleboel meer zelf dan toen je bv 17 was. Dikke pluim voor de jarige š
Happy Birthday Bram!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten