Kijk daar hebben we Lisa! Een mooie 20tiger, hard aan het werk, vol in het leven. Ze is ambtenaar en werkt bij de gemeente. Ze zal het ver schoppen want ze heeft lef, ziet er vlot uit, heeft een goeie babbel en houdt zich goed staande. Ze heeft een leuke vriend waar ze mee samenwoont en hoopt ooit kindjes te krijgen. Ze is blij met haar baan. Veel van haar studiegenootjes hebben het lastig. Op feestjes wordt ze wel eens geplaagd als ambtenaar, maar de onzekerheid van de huidige economie heeft zij in ieder geval niet en hele goede secondaire voorwaarden heeft ze wel. Lisa zit gebeiteld!
Maar daar werkt ze dan ook hard voor, zo makkelijk heeft Lisa het op haar werk niet. Ze moet heel vaak mensen te woord staan die blijkbaar van huis uit weinig tot geen normen en waarden hebben meegekregen. Het lijkt of de maatschappij steeds agressiever wordt. Lisa gaat vaak op huisbezoek en dat is soms best spannend. Gelukkig mag ze tegenwoordig 3 mensen meenemen. Twee medewerkers van het bedrijf dat dit jaar het contract voor levering en onderhoud doet en dan nog de adviseur van de importeur. Dat is fijn want de client is niet vaak voor rede vatbaar.
Vanmorgen was ze bij een jonge man, hij is pas 16, maar eentje van formaat! Het ging weer over zijn rolstoel die niet past. Lisa was er al eens eerder geweest. De jongen zelf doet niet veel. Ik geloof dat niemand hem ooit wakker heeft gezien, maar zijn moeder telt voor drie! In eerste instantie denk je dat het best een beschaafd mens is. Welbespraakt en goed verzorgd. Duidelijk iemand die wel een opleiding genoten heeft. De eerste keer dat Lisa haar ontmoette is ze flink geschrokken en heeft dan ook een melding gemaakt. Ze heeft de moeder ingebracht in een praktijk overleg.
Deze mensen krijgen alles wat hun hartje begeerd op een presenteerblaadje aangereikt, maar klagen altijd. Haar zoon had natuurlijk nooit geboren hoeven worden. Zij wist het zeker, als zij zwanger zou worden, dan zou ze op alles laten testen. Ze had al heel wat gedrochten gezien in haar korte tijd als WMO ambtenaar en dat gaat haar niet overkomen!
Lisa baalt, ze heeft wel wat beters te doen. Ze is lid van de personeelsvereniging en ivm met teambuilding en de invoering van de nieuwe regels zijn ze druk met het organiseren van een uitje voor de afdeling. Deze jongen kan gewoon niet zitten en gezien zijn IQ doet het uiterlijk van de stoel er ook niet toe. Hij moet functioneel zijn en dat hebben ze in overvloed in het depot staan, wanneer gaat die moeder dat nou eens accepteren. Wat hij nodig heeft zit niet in het WMO pakket, maar moeder weigert zich er bij neer te leggen. Al dit soort mensen zorgen er voor dat de zorg gewoon veel te duur wordt. Nu moesten ze er voor de zoveelste keer weer naar toe met zijn vieren, nieuwe offertes aanvragen, weer opmeten, een nieuwe stoel en een nieuw onderstel en dan ook nog loopondersteuning, verhitte discussies en ellen lange verslagen, etc. Die mevrouw heeft geen idee wat dat allemaal kost. De laatste keer dat Lisa met haar te maken heeft gehad, hebben ze een jaar lang een interim manager in hun maag gesplitst gekregen van hogerhand en weet je wat die kost? En denk je dat het iets heeft opgeleverd? Ze zijn van leverancier geswitcht, hebben alle contracten aan moeten passen, maar leveren nog precies de zelfde diensten, alleen nu nog inefficiënter! Onder het mom van betere service hebben ze nu een nog schraler aanbod van spullen en onderhoud, langere wachtlijsten, een onmogelijk voice-respons-systeem en zijn de cliënten nog agressiever geworden, we kunnen echt niets meer goed doen. De "Hel"zorg worden ze in de wandelgangen genoemd, ook door Lisa en haar collega's.
De #vergetengroep is voor Lisa net op tijd terug gevonden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten