 |
| I promise! |
Toen ik Bram gister zijn ontbijt gaf kwam
Alfred binnen, keek over de rand van zijn bed, maakte een geluidje en werd
beloond met een grote grijns van oor tot oor!
Heerlijk om te zien, maar ook een beetje
pijnlijk, ik krijg hem maar hoogst zelden, die grijns.
Het leeuwendeel van de zorg voor Bram lag de afgelopen 14 jaar bij
mij. Logisch en een bewuste keus, maar ook uitputtend. De eerste jaren was ik vooral letterlijk aan
het zorgen. ’s Nachts er uit om te troosten overdag de gehele tijd opzoek naar
comfort en overleven. Voortschrijdend inzicht verteld mij nu dat ik meer had moeten genieten
van wat hij wel kon. Het lukte mij niet. Naast een huishouden in een nieuwe omgeving aan de andere kant van Nederland, een hond en nog
twee kinderen, had ik telkens mijn handen en hoofd meer dan vol met alles wat
er om Bram heen geregeld moe(s)t worden.
Verzekering, hulpmiddelen, gemeente,
dagbesteding, vervoer, apotheek, medicijnen, ziekenhuis, kinderarts, neuroloog,
gastro-enteroloog, KNO, fysio, logo, revalidatie arts, consultatiebureau, MEE,
PPG, enz. Alles en iedereen tegelijk, telkens iets anders roepend en elkaar met
grote regelmaat tegensprekend of tegen werkend. Vandaag bijna 14 jaar later is
er hierin nog steeds niets veranderd. Mijn dagelijkse lijstje met to do dingen
voor Bram is in al die jaren niet korter geworden, het consultatie bureau is er
van af, maar daar is het PGB met al zijn instanties en verplichtingen voor in
de plaats gekomen.
Het zorgen zelf was ook wel eens (te) zwaar,
maar alle energie die ik verloren heb zien gaan aan regel dingen, maken mij
echt verdrietig.
Dan kijk ik naar mijn mannetje dat zo
enthousiast reageert op zijn vader en realiseer me dat het idd te lang geleden
is dat ik onbevangen en zonder lijstjes naast hem ben gaan zitten. Ik was die ochtend
ook weer aan het kijken of alle pillen er wel ingegaan waren, zijn nieuwe spalken
niet klemmen, zijn luier nog droog was, realiseerde me dat we ook weer eens
naar de tandarts moeten en de kinderarts, de accu van de bus moet vervangen,
dan hoef ik niet zo bang te zijn dat we niet meer wegkomen…..
STOP!! Ik had gewoon even bij hem moeten gaan
liggen, lekker naast hem op bed.
Daarom heb ik besloten dat dat mijn nieuwe
voornemen voor 2013 wordt, meer kwaliteit en minder afgeleid! Op naar de 16e!
ff testje
BeantwoordenVerwijderenHee,... sinds wanneer doet jouw blog normaal?
BeantwoordenVerwijderen...Zonder al die instanties en bureautjes hád je toch niet kunnen genieten. Anders had ie niet in een karretje kunnen zitten of had je je een breuk getild. Tis alleen het eeuwige gevecht en getegenspreek naar elkaar. En het wachten ergens op,... dat vooral. Zonder antwoorden kon je niet door. Dus troost jezelf,... als je goed terug kijkt heb je heus wel genoten, weet ik zeker. Maar steeds werd je weer afgeleid. Wordt tijd dat je een ouwe fotodoos opentrekt,.. dan zie je het ook weer wat helderder kwa genieten. Vast dat jij veel hebt vast gelegd op camera.
BeantwoordenVerwijderenHee,... misschien verkoopt Bram jou dezelfde grijns wel als degene naar Alfred. Hij doet het alleen als je niet kijkt ;-) Test 'm es uit? Ga je om 'n hoekkie staan en roep zijn naam... Ben benieuwd of die stinkert van jullie je een smile geeft. Wieweet,... hoort ie aan je loopje dat jij het bent en heeft ie z'n lach al vergeven...
Ach Sarik, probeer je een beetje op te beuren. Weet nie of 't gaat lukken. Ik zou er zo 1 2 3 nie intrappen want ik voel precies hetzelfde. Tis misschien overal wel hetzelfde liedje met die zogenaamde afleiding.
Hoedanook,.. tis nooit te laat om het roer om te gooien.
Lfs.