Bram is vertrokken!

Op vakantie met zijn grote vriend naar de camping in Frankrijk.

Het was een hele klus om alles bij elkaar te krijgen. Twee locaties maakt de zaak niet eenvoudiger, maar... het is gelukt!!

Gisteren, bepakt en bezakt, met de bus naar Rotterdam om daar nog even naar een voetbalwedstrijd te gaan. Slapen en voor dag en dauw op naar la douce france!

Om 3 uur waren ze er al. Echt knap want hij zag er tegen op die hele reis alleen. Volgens de overlevering heeft Bram zich niet echt ergens mee bemoeid en heeft lekker gedut de hele weg.

 Ik denk dat hij droomde over een carrière als profvoetballer.....
 

Ik ben blij dat ze heel zijn aangekomen, fijne vakantie mannen!!

Naar aanleiding van de voorgaande info, een brief aan de volgende partijen: D66, PvdA, SP, VVD, CDA, Groenlinks

Geachte politiek

Graag zou ik van u horen hoe de zorg voor onze 13 jarige zoon Bram er volgens u na de verkiezingen uit zou moeten zien.

Bram is 13 jaar oud, 55 kilo, 1.80 meter en meervoudig complex gehandicapt, zoals dat zo mooi heet.

Waar het op neer komt is een grote sterke jongen die functioneert op een cognitieve leeftijd van een baby van 2-3 maanden.  Hij kan niet zelf spelen, nog niet eens met een rammelaar of een mobiel, hij kan een beetje zitten en drinkt soms uit een fles.

Hij heeft een niet instelbare epilepsie. Dat wil zeggen dat alle mogelijke medicijncocktails zijn geprobeerd, maar dat eigenlijk niet afdoende helpt, hij blijft veel en grote aanvallen houden, 24 uur per dag. Deze epilepsie heeft verre gaande gevolgen. Ontwikkelde hij zich eerst wel, de ontwikkeling stagneerde en ging achteruit, tot het punt waar hij nu zit.  Vele malen is hij opgenomen geweest met een status. We hebben hem nooit zonder weer mee naar huis gekregen.

Eten en drinken is hierdoor niet altijd mogelijk, daarom heeft hij een PEG-zonde, Bram verslikt zich makkelijk, dit zorgt voor heftige longontstekingen.  Ook daarmee heeft hij veelvuldig in het ziekenhuis gelegen, maar is toch telkens weer opgelapt.

Lopen heeft hij nooit gekund, staan kan hij al lang niet meer en daarom zit hij in een rolstoel met een orthese. Desondanks vergroeid zijn lijf.

Kort om, een jongen die 24 uur zorg behoeft, hier en daar verpleegkundige zorg, maar hoofdzakelijk bekwame zorg voor zijn natje en zijn droogje. Ik denk dat een ieder dat wel zal kunnen begrijpen en beamen.  Wat een mens als Bram echter ook nodig heeft is wat individuele aandacht en niet alleen bij het verschonen. Als je zelf namelijk helemaal niets kunt of begrijpt, ben je helemaal afhankelijk van anderen voor een menswaardig bestaan.

Bram is zoals ik schreef, groot en sterk. Hij helpt niet mee aan zijn verzorging welke daardoor zwaar is. Hij kan zichzelf niet helpen nog van zich laten horen (hij maakt geen geluid), dus is het noodzakelijk om 24 uur per dag direct aanwezig te zijn om hem te helpen, te verplegen en te verzorgen en hem enige besteding van de dag te geven.

Waarom weet ik niet, maar er is 13 jaar lang, dag in dag uit, aan de poten van de zorg voor Bram gezaagd. Waren het niet de PGB budgeten, dan was het wel de WMO of het KDC, het zorgkantoor, het CIZ, de Welzorg of andere leveranciers, politieke beslissingen, you name it, niets was en is ooit zeker,  gegarandeerd, of toekomst bestendig.

Als alleenstaande moeder heb ik de zorg lang volgehouden, maar nu bewust uit handen gegeven aan een wooninitiatief. Het is een mooi initiatief waar we de regie nog enigszins in eigen handen hebben. Met deze uithuisplaatsing hadden wij gehoopt wat rust in het gezin te krijgen, omdat de zorg voor Bram erg intensief is en een grote stempel drukt.

Helaas is er geen rust in ons gezin gekomen, maar nog meer spanning. De budgetten voor zorg in initiatieven staat namelijk met de komst van de economische crisis en de politieke hervormingen van de zorg, nog meer onder druk. In instellingen krijgt men veel meer bestedingsruimte per persoon dan in een wooninitiatief en ook daar klaagt men en is de zorg nog schraal. Tot voor kort was het wonen in een initiatief met PGB, zelfs zonder al die toeslagen die ze in een instelling krijgen, geen probleem, maar met alle bezuinigingen, de scheiding van wonen en zorg en de invoering van de ZZP’s is dit onmogelijk geworden.

Om een idee te geven: Bram krijgt maximaal een ZZP VG8 (=54.000 euro per jaar). Klinkt veel, maar het is maar 148 euro per dag. Daar moet alle zorg, nachttoezicht, dagbesteding en vervoer van betaald worden. Een heel jaar lang, 24 uur per dag gedekt, voor iemand die helemaal niets zelf kan, zelfs niet aan een muggenbult krabben of een vlieg wegjagen! Daar bovenop mogen wij dan nog de huur, verzekering, wonen, poets, eten, drinken etc. allemaal betalen.

Wij hadden Bram graag, heel wat jaren geleden laten gaan, maar dat mocht niet en mag nog steeds niet. Men heeft bepaald dat dat strafbaar is aangezien Bram wilsonbekwaam is in de zuiverste vorm. Een enkele arts zal meewerken aan versterven, maar dat kan ik als moeder niet over mijn hart verkrijgen, dus dat is geen optie.

Graag hoor ik van u hoe wij als uw partij het voor het zeggen krijgt, ons kind goed verzorgd en met een gerust hart kunnen loslaten?

Ik hoop niet dat u met een paar oneliners komt en ook niet dat u mij verwijst naar uw partij programma want daar staat niets in waar ons kind, nog wij iets aan hebben, die is geschreven met een andere doelgroep in gedachten.

Met vriendelijke groeten,

Sarike de Zoeten

Moeder van Bram

Wat zeggen de partijen over het pgb in hun verkiezingsprogramma?

Op 12 september gaan we naar de stembus. Per Saldo heeft voor u de partijprogramma’s van 13 politieke partijen gelezen en opgeschreven wat ze zeggen over het pgb, de indicatiestelling, het VNverdrag voor de rechten van mensen met beperkingen, de toekomst van de AWBZ en enkele andere opvallende zaken. Belangrijkste conclusie: Tien van de dertien partijen omarmen het pgb.
Hieronder vindt u op alfabetische volgorde de uitspraken van de partijen.

CDA “Iedereen” 1 juli 2012

De CDA wil de langdurige zorg persoonsvolgend financieren. CDA zet de mens en zijn zorgvraag centraal door hem (en zo nodig de familie) zo lang als mogelijk zelf de regie op de zorg te laten voeren. Mensen kiezen zelf wie de zorg verleent passend bij de zorgvraag. Het PGB blijft bestaan als een trekkingsrecht in de AWBZ. Hiermee wordt ook participatie in maatschappij, onderwijs en arbeid bevorderd en komt ook de weg vrij voor kleinschalige vraaggestuurde zorginitiatieven.

CDA streeft naar ratificering door Nederland van het VN verdrag voor rechten van mensen met beperkingen. .

CDA brengt de AWBZ terug naar zijn oorspronkelijke doel: een volksverzekering voor verpleging en verzorging die langer dan een jaar duurt aan mensen met een langdurige beperking op onafhankelijke indicatie. Alle niet zorgelementen(zoals wonen en verblijf en (maatschappelijke) begeleiding) verdwijnen uit de AWBZ (uitgezonderd 24 uurszorg). De AWBZ wordt uitgevoerd door zorgverzekeraars voor hun eigen verzekerden. Samenwerking met gemeenten is essentieel.

Voor het CDA is het belangrijk dat ouders hun kinderen met een beperking (ook zwaardere zorgvragen) thuis kunnen verzorgen.

Keuze voor PGB in Wmo valt onder lokale autonomie.

Christen Unie “Voor de verandering” 30 juni 2012

ChristenUnie gaat uit van keuzevrijheid van ouders en zorgvragers om zorg te verkrijgen die past bij de hun situatie en levensovertuiging. Daarom wordt het persoonsgebonden budget (pgb) wettelijk geborgd.
Oneigenlijk gebruik en fraude worden tegengegaan.
Voor nieuwe cliënten wordt het pgb-tarief dat wordt betaald aan hulpverleners gemaximeerd op het tarief dat geldt bij zorg in natura.
Het budget wordt niet langer op de bankrekening gestort, maar er komt een trekkingsrecht.

De ChristenUnie wil het VN-verdrag voor rechten van mensen met een beperking zo snel mogelijk ratificeren.

Het CIZ vervult de rol van toetsingsautoriteit, blijft complexe gevallen indiceren en wordt betrokken als een ‘second opinion’ nodig is.

De AWBZ blijft bestaan voor de meest kwetsbare mensen in onze samenleving die levenslang en levensbreed een beroep moeten doen op onverzekerbare zorg.
Een flink deel van de op dit moment via de AWBZ geleverde zorg wil Christen Unie onder brengen in de WMO.

Specifieke doelgroepen, zoals ernstig gehandicapten, blijven de aanspraak op AWBZ behouden.

D66 “En nu vooruit” concept

D66 pleit voor verdere uitbouw van de individuele zeggenschap over de keuze van zorg en zorgverleners en maakt zich daarom sterk voor een toekomstbestendig persoonsgebonden budget. De daarvoor benodigde indicatiestelling moet plaatsvinden op functionele basis. Fraude wordt krachtig bestraft. D66 vindt dat het persoonsgebonden budget ook beschikbaar moet zijn voor mensen met alleen begeleiding.

D66 wil simpelere AWBZ indicaties zodanig dat het Centrum Indicatiestelling Zorg overbodig wordt.

D66 wil dat mensen worden gestimuleerd eerst in hun eigen vertrouwde omgeving naar mogelijke oplossingen op zoek te gaan. Pas daarna worden vrijwilligers ingezet en kan een beroep op collectieve voorzieningen worden gedaan. Voor burgers voor wie dit niet volstaat, zijn er individuele voorzieningen.

D66 wil de AWBZ betaalbaar houden door die terug te brengen tot de kern. D66 wil onderscheid maken tussen wonen, zorg en service. De zorg wordt vergoed.
In de uitvoering wil D66 gemeenten verantwoordelijk maken voor begeleiding, verzorging en verpleging thuis. Voor verpleging en verzorging die niet meer thuis kan plaatsvinden, worden zorgverzekeraars verantwoordelijk.

Democratisch Politiek Keerpunt “Van Speerpunten naar Keerpunten!” 13 juli

DPK wil weer terug naar de verzorging thuis door mantelzorgers en vrijwilligers een vergoeding te geven.

Verder wil DPK de gezondheidszorg grondig reorganiseren door forse besparing op bestuurslagen

Groen Links “Groene kansen voor Nederland” 30 juni 2012

Ouderen, chronisch zieken en mensen met een handicap krijgen van Groen Links maximale zeggenschap over het eigen leven. Persoonsgebonden budgetten geven mensen meer vrijheid om hun zorg op eigen wijze te organiseren en hun leven naar eigen inzicht in te richten en de regie over je eigen leven kunnen houden. Groen Links stimuleert eigen regie door de inzet van persoonsgebonden budgetten voor de mensen die dat willen. Het persoonsgebonden budget wordt administratief vereenvoudigd, zodat mensen meer zelf kunnen regelen.

Het VN-verdrag voor rechten van mensen met een beperking wordt zo snel mogelijk door Groen Links geratificeerd.

Er komt één onafhankelijke indicatiestelling voor zorg, onderwijs, werk en inkomen. Verder wordt de indicatiestelling waar mogelijk vervangen door steekproefsgewijze
controle achteraf.

Langdurige zorg (AWBZ) wordt zoveel mogelijk overgeheveld naar de basisverzekering of naar gemeenten. Zorgverzekeraars worden verplicht samen te werken met gemeenten om zorgvoorzieningen te realiseren die het mogelijk maken om langer thuis te wonen.

Mensen met een handicap krijgen vaak geen kans om te laten zien wat ze waard zijn. Voor werkgevers moet het financieel aantrekkelijker worden om hen een baan aan te bieden. En soms moet de overheid een stap verder gaan, bijvoorbeeld door grotere werkgevers te verplichten een bepaald aandeel gedeeltelijk arbeidsgehandicapten in dienst te nemen.

PvdA “Nederland sterker en socialer” 10 juli 2012

PvdA gaat voor het behoud van de inzet van het persoonsgebonden budget (pgb). Dit stelt mensen in staat om zelf, veelal in hun directe omgeving, de zorg te kiezen die zij willen.

De verschillende budgetten voor maatschappelijke participatie, variërend van zorg tot arbeid, worden ontschot en overgedragen aan de gemeenten.

De rechten van mensen met een beperking moeten stevig worden verankerd.
Het VN-verdrag voor rechten van mensen met een beperking moet voor 2014l worden geratificeerd.

De eigen bijdrage voor de GGZ draait de PvdA terug.

Gemeenten worden geheel verantwoordelijk voor de langdurige zorg en ondersteuning. Het aantal wijkverpleegkundigen, wordt verder uitgebreid. Ook de PvdA zet het scheiden van wonen en zorg door.

Niet langer moet marktwerking en concurrentie de inrichting van de zorg bepalen. PvdA introduceert de basiszorg, waarin niet de zorgverzekeraars en de markt, maar burgers, overheid, zorgverleners en zorgaanbieders samen beslissen over het aanbod van zorg.

Voor de langdurige zorg in instellingen wordt een vermogensinkomensbijtelling geïntroduceerd.

De PvdA heeft een initiatiefwetsvoorstel ingediend voor één landelijke regeling voor het parkeren door gehandicapten, inclusief gratis parkeren langs de openbare weg.

Grote en middelgrote bedrijven worden bij wet verplicht vijf procent arbeidsgehandicapten en (oud) langdurig werklozen in dienst te hebben.

Partij voor de Dieren “Hou vast aan je idealen” 1 juli 2012

De Partij voor de Dieren vindt het persoonsgebonden budget (pgb) een effectieve manier om invulling te geven aan de persoonlijke zorgbehoefte en het pgb blijft bestaan voor wie ze nodig heeft.

PvvD vindt dat de gezondheidszorg bij voorkeur kleinschalig en regionaal dient te worden aangeboden en dat de zorgkosten eerlijk moeten worden verdeeld.

Er komt geen eigen bijdrage, ook niet voor de huisarts, de psychiater en het ziekenhuis.

Piratenpartij concept partijprogramma 12 juli 2012

De Piratenpartij staat voor keuzevrijheid in hoe je wilt leven. Ze wil de behoefte van de maatschappij en haar burgers weer centraal stellen in plaats van de wensen van ongrijpbare en onvoorspelbare marktpartijen op alle gebieden voorop te stellen.

PVV “De agenda van hoop en optimisme” 3 juli 2012

De PVV wil geen stelselwijzigingen meer in de langdurige zorg, maar eerst ruimte voor goede zorg creëren.

SGP “Daad bij het woord!” 20 juni 2012

Bij de SGP krijgen cliënten ruimte om hun zorg zelf in te richten, passend bij de eigen omstandigheden en levensovertuiging. Keuzevrijheid van de cliënt vindt de SGP erg belangrijk. Daarom blijft het persoonsgebonden budget (PGB) behouden

Zorg moet zo dicht mogelijk bij de burger worden georganiseerd. De huisarts en de wijkverpleegkundige krijgen daarbij een centrale rol.
De SGP maakt gemeenten verantwoordelijk voor de begeleiding van mensen die nog thuis wonen.

De SGP wil voorkomen dat chronisch zieken en gehandicapten een ‘dubbele korting’ krijgen opgelegd door een opeenstapeling van bezuinigingen.

SP “Nieuw vertrouwen” 30 juni 2012

De SP benadrukt dat mensen die dat nodig hebben kunnen blijven rekenen op een persoonsgebonden budget (PGB). Bij aanvragen voor zorg wordt eerst gekeken of het reguliere zorgaanbod mensen goed kan helpen.

Om de kwaliteit te garanderen en fraude te voorkomen moeten alle aanbieders die PGB-zorg bieden ook zorg in natura leveren.

Indicaties worden niet meer gedaan door logge bureaucratische organen (zoals het CIZ) maar door huisartsen en verpleegkundigen in de wijk

De SP wil de zorg niet langer organiseren via concurrentie tussen aanbieders en ziekenhuizen, maar door samenwerking en een regionaal zorgbudget. De SP gaat de zorg meer in de buurt en op een menselijke maat organiseren.
De SP gaat het eigen risico in de zorg niet verhogen, maar juist fors verlagen.
De zorgpremies worden volledig inkomensafhankelijk. Het sociale minimum wordt hierbij vrijgesteld. De zorgtoeslag wordt afgeschaft.
.
In plaats van de AWBZ uit te kleden, gaat de SP de zorgzwaartepakketten omvormen tot betere betaalvormen, op basis van zorgvraag, personeelsbezetting en omgevingseisen. Gemeenten krijgen meer invloed op de organisatie van de zorg, zonder dat de SP zorgtaken overhevelt.
.
De eigen bijdrage voor de tweedelijns geestelijke gezondheidszorg draait de SP terug.
De zorgverzekeraars worden publiekrechtelijk en gaan regionaal werken. Eén zorgverzekeraar wordt regionaal hoofdverantwoordelijk voor voldoende zorg.

Er komt een duurzame financiering die recht doet aan de verscheidenheid van de patiëntenverenigingen, als het aan de SP ligt.

VVD “Niet doorschuiven maar aanpakken” concept

Uitgangspunten van VVD zijn keuzevrijheid en regie bij mensen zelf. Voor mensen die complexe en langdurige zorg helemaal zelf willen organiseren, legt de VVD het Persoonsgebonden Budget vast in de wet.

Verzakerbare zaken in de AWBZ overhevelen naar de zorgverzekering. Lichtere functies zoals begeleiding en persoonlijke verzorging gaan over naar de gemeente.
VVD zet scheiden van wonen en zorg door. Zorg moet rondom het wonen georganiseerd worden.

De AWBZ wordt uitgevoerd door de zorgverzekeraars voor hun eigen verzekerden.

De VVD zet in op onafhankelijke cliëntondersteuning.

De vergoeding door de Wet tegemoetkoming Chronisch Zieken en Gehandicapten (WTCG) wordt afgeschaft maar ouders met een thuiswonend gehandicapt kind krijgen een extra tegemoetkoming.

De VVD wil de Wet werk en bijstand (Wwb), de Wet werk en arbeidsondersteuning jonggehandicapten (Wet Wajong) en de Wet sociale werkvoorziening (Wsw) samenvoegen tot een Participatiewet en de uitvoering hiervan bij gemeenten neerleggen. Re-integratietrajecten worden alleen nog voor bijzondere doelgroepen (zoals arbeidsgehandicapten) ingezet. De re-integratietaken van het UWV komen te vervallen.

50plus ”Op 12 september krijgen we de kans!”  2 juli 2012

De partij 50 plus zegt: Handen af van het pgb
 

The Strange Case of Miss Jekyll and Miss Hyde

-->

Miss Hyde is wel in voor een grap. 150 vrienden op facebook, even bijspringen als iemand hulp nodig heeft, een kletspraatje in de super. Tuurlijk, lijkt me gezellig hoor ik haar vaak zeggen met een grote glimlach op haar gezicht.

Miss Jekyll woont vanbinnen, komt niet zo vaak naar buiten, voornamelijk in dit blog. Als ze dat doet, dan schrikt men of voelt men zich aangevallen. Zij is verdrietig en teleurgesteld. Ze eet haar verdriet graag weg en gaat jonglerend door het leven, maar de ballen vallen te vaak op de grond.

"Is het fijn, Bram uit huis?" 

“Ja nou” antwoord mijn mevrouw Hyde. 

"Wat een vrijheid zal je hebben nu?" 

“Ja ongekend” antwoord mevrouw Hyde nog en we lopen verder. 

Mevrouw Jekyll die binnen in mij zit, denkt: “kan haar het schelen, ze weet niet eens waar hij woont, in welke plaats. Vrijheid, gezelligheid, pfffff”

Toch is dat waar men jarenlang op gehamerd heeft. Bram moest uit huis. Het gezin en vooral ik zou weer lucht krijgen. Ik zou weer dingen ondernemen en voor mezelf zorgen. Leuke dingen zouden weer echt leuk worden, gezellig en het beste voor iedereen!!

Ik zeg het maar eerlijk in dit blog, ik voel me zo nutteloos, futloos, verdrietig, eenzaam en leeg. Ik heb helemaal geen zin in die zogenaamde leuke dingen doen. De wereld waar ik instap met al mijn zogenaamde vrijheid, is koud en de gezelligheid is nep….

Toen duidelijk werd dat Bram zich niet goed zou ontwikkelen (hij was zo’n beetje 8 maanden), heeft mijn moeder aangedrongen op een uithuisplaatsing. Het zou vele malen beter zijn voor ons en vooral voor mij als we afscheid zouden nemen van Bram. Naar een instelling brengen en niet te vaak omkijken.

Bram lag gemiddeld zo’n 3-4 maanden per jaar in het ziekenhuis, toch kwam zelden iemand op bezoek, nog niet voor een uurtje. De ziekenhuizen lagen verspreid door het land, dus dat kan het probleem ook niet geweest zijn. 

Op een goed moment hebben we het leeuwendeel van de zorg voor Bram naar huis kunnen verplaatsen. Het monitoren mocht vanuit huis en verder poliklinisch behandelt worden. Ik denk dat het mensen benauwde om langs te komen, we konden nl geen kant op en de stemming was niet altijd hilarisch. Nooit heeft iemand gevraagd hoe het voelde. Onze vrienden blijken helemaal geen vrienden te willen zijn, maar veel liever kennissen. Iedereen gaat door met leven, we raken stilletjes aan steeds geïsoleerder.

Het zogenoemde lotgenoten contact is een poosje fijn maar zelden diepgaand. Als puntje bij paaltje komt is iedereen hoe dan ook ernstig met zichzelf bezig. Men vindt het leuk als je mee loopt, maar niet meer dan dat en loop vooral niet in de weg, dat kan pijn doen, veel pijn, net als in de boze buitenwereld!

En zo loop je toch ongemerkt een andere richting op. Je neemt beslissingen en beslissingen worden genomen. Ieders route is anders. Onze route ging opeens richting Ons Huis.

Ook daar is geen draaiboek voor. Gaandeweg de route zelf uit puzzelen. Nieuwe hiërarchieën om aan en in te passen, weer een nieuwe gemeente die bevochten mag gaan worden voor vergoedingen, 't is een groot feest. Ik richt zijn kamer in, probeer er toch iets van te maken. 

Moe gestreden en eenzaam kijk ik naast me, maar daar is het nu echt helemaal leeg geworden. Niemand komt kijken, deze nieuwe route is echt van mij alleen.

Vergeef me mijn cynisme als de Mevrouw Jekyll in mij even naar buiten glipt, maar ik kan het niet helpen om te bedenken hoe het zal gaan als Bram dood gaat. Zouden ze dan opeens allemaal weer tevoorschijn komen?

De politiek doet zo zijn best mij aan te spreken, maar niemand spreekt mij aan

 

Sinds 1922 hebben we in Nederland actief kiesrecht voor vrouwen. In België sinds 1948 en in Zwitserland in sommige kantons pas sinds 1991!! Vandaar dat ik ook echt vind dat iedereen gebruik moet maken van dit recht.

Telkens als er nieuwe verkiezingen zijn sta ik op het punt om dit recht aan de wilgen te hangen. Het wordt keer op keer moeilijker om een keuze te maken.

Mijn ouders stemden op de VVD, dat hadden ze van huis uit meegekregen. Gelukkig heb ik mij nooit verplicht gevoeld dat ook te moeten doen. Heel even, in mijn pubertijd, ging ik op school voor de shock. Ik kaftte mijn boeken met VVD posters en had m’n agenda vol met plaatjes van Ed Nijpels geplakt. Geen idee had ik als brugwup waar de VVD voor stond. Wel was heel duidelijk dat het als een rode lap op een stier werkte bij de leerkrachten en dat was bijzonder leuk!

Toen ik in Engeland ging studeren hadden ze daar de Tories (Conservative Party) met Margaret Thatcher. In Nederland en bij ons thuis, werd ze geprezen voor haar politiek, in Engeland werd ze door een groot aantal van mijn mede studenten werkelijk gehaat. Langzaam maar zeker ging ik begrijpen waarom zovelen in Engeland zich tegen haar keerden. Bovendien was het effect van de discussie thuis ook heel leuk!

Ik leerde het belang en het voorrecht van kiezen pas echt toen ik in Peru verbleef, 21 jaar geleden. Het waren politiek roerige tijden voor mijn familieleden in Peru. Fujimori was net gekozen en een groot aantal familieleden had zich juist ingezet voor de oppositie. Ze waren boos dat ze hadden verloren en bang voor de gevolgen. Vrouwen en jonge meisjes waren niet uitgenodigd om over politiek te praten. Ik luisterde goed, maar hield na verloop van tijd toch maar mijn mond. Met Fujimori is het goed gekomen, zijn politiek is lange tijd goed geweest voor het land. Momenteel zetten familieleden zich zelfs in voor de partij van zijn dochter, waaronder een nicht van me!

Mijn interesse voor de politiek is gegroeid in de loop der jaren, maar ook zeker veranderd door de komst van Bram. Door hem leerde ik dat de huidige politiek zich vooral bezig houdt met de korte termijn en alleen uitspreekt waar men mee denkt te scoren bij het brede publiek.

Binnenkort hebben wij weer verkiezingen in Nederland. Ik probeer mij te interesseren voor de verschillende verkiezingsprogramma’s, maar ik krijg het niet voor elkaar. Gisteren vernam ik één en ander van het programma van de VVD in het nieuws. Er borrelde een acute en aperte aversie bij mij naar boven. Ten koste van elke vorm van fatsoen presenteert men een program dat een grote groep hele domme PVV kiezers moet aanspreken. Het chauvinisme daarbij beangstigd mij.

De andere partijen doen dat overigens geen haar beter hoor. De PvdA zet met Diederik Samson en zijn gehandicapte dochter in op mijn gevoel. Juist mij zou dat  moeten aanspreken, maar dat doet het niet, want ook dat vind ik beslist niet kies. Bovendien denk ik dat hij en zijn partij geen idee heeft van onze zorgen. Wij hebben niet een kind dat kan participeren en zijn dan ook  i.t.t. anderen misschien, niet bang dat voorrecht voor Bram kwijt te raken. 
Het CDA blijft zich richten tot het deel van de samenleving dat enorm aan het vergrijzen is en nu wordt ik wel grijs, maar vergrijzen doe ik nog niet.

Dan hebben we nog de SP en Roemer met zijn oneliners, Groenlinks en haar S(o)ap, de partij van de Dieren, de Christenen, de Gereformeerden en die van de 50 plussers. Tijdens het schrijven droogt de inspiratie die ik in eerste instantie had al helemaal op. Mijn interesse voor de politiek is er nog wel, maar mijn vertrouwen in de politiek is in de loop der jaren volledig verdampt.

Graag wil ik oproepen tot het plaatsen van een extra hokje op ons stembiljet. Een hokje waarmee je kunt aankruisen dat je niets kunt vinden dat je aanspreekt en jij je dus van kiezen onthoudt. Niet omdat je geen zin hebt, te dom bent of te lui. Ook niet omdat het niet zou leven in de samenleving en onder de jongere generaties, zoals men graag beweert bij lage opkomst van verkiezingen, maar gewoon omdat de politiek volledig het contact verloren is met zijn kiezers.

U moet namelijk niet denken dat u ons zult gaan bereiken door op zijn Amerikaans campagne te voeren. Geld smijtend het land door trekkend met bestickerde treinen, helikopters of autobussen, te domme oneliners roepend, snoepjes en ballonnen uitdelend aan mijn kinderen en onderwijl elkaar uitmakend voor rotte vis.

Want weet u meneer Rutte, meneer Roemer, meneer Samson, mevrouw Sap, meneer Haersma Buma en meneer Pechtholt, dan heeft u mij als kiezer echt voorgoed verloren, kiesrecht of niet!!

Circus Boemtata!

Bram had gisteren een feestje. Een feestje van de Cliniclowns. Speciaal voor hem en zijn vriendjes en vriendinnetjes bedacht: Circus Boemtata!

Veel mensen doen graag iets goeds en vaak zijn dat aansprekende goede doelen, voor bijdehante kindjes die in binnen en/of buitenland in hun doen en laten worden bedreigd. Heel goed!! 

Toch vraag ik hier ook even de aandacht voor iets wat minder aansprekend is misschien en zeker minder bijdehand. De Cliniclowns voor ernstig gehandicapte kids. Elk jaar een feestje waar juist zij welkom zijn en wat juist voor hen toegankelijk is!
http://circusboemtata.cliniclowns.nl 

Effe wachten......

Circus Boemtata

Ook dit jaar was het weer prachtig. De zorg besteed aan de show, de decors, de verlichting en het verhaal, echt bijzonder.

Het is altijd zomer als ze Deventer aan doen en dat maakt het voor Bram wat lastig. Het is nl erg warm in die tenten. Dit jaar had Bram echt mazzel:

 
Bram mocht nl kijken vanaf een afstandje, staand in de stroom wind van het aircocanon!