Verzet

Zo is mijn leven, veel verzet en weerstand. Over het algemeen kan ik me verzetten tegen het melancholisch gevoel dat ik sinds het eerste epileptisch insult van Bram met me meedraag. Gezinnen met gezonde kinderen begrijpen dit misschien niet, anderen weer wel, of ook niet, maakt niet uit, dat doet er niet toe. Feit blijft dat ik graag zo nu en dan daar even aan toegeef. 

Alfred en ik proberen elkaar te behoeden dat het niet de boventoon gaat voeren, andere moeders en ik weten elkaar ook gelukkig altijd weer aan het lachen te krijgen, maar aanwezig is het altijd en soms een beetje meer, zoals vandaag.

Gisteren was het Blue monday (had nergens last van), maar vandaag is het bij mij hoogwater!!

Bij hoog water staan de dijken op doorbreken en lijkt het leven wel een kolkende rivier en ik maar zwemmen. Ik ben dan boos op alles en op iedereen. Soms maak ik slachtoffers, maar ik heb geleerd me in te houden naar mijn meest dierbaren. Gevolg is wel dat anderen daardoor de volle laag krijgen. Heelvaak (maar beslist niet altijd) kunnen mijn slachtoffers er helemaal niets aan doen, maar ik dender door, meegenomen door het water, de kolkende massa, hopend spoedig weer vaste grond te voelen onder mijn voeten........

Klinkt mooi hè en ook lekker dramatisch! Mensen die mij kennen weten dat ik nu ga lachen, een grap maak en snel terug kom tot de orde van de dag. Mensen die mij echt goed kennen weten nog een heleboel meer :)

Gisteren, een prachtige zonsondergang!