Vorige week kreeg ik een nieuw PGB aangeboden door het CIZ. Een PGB dat beter bij onze situatie zou passen. In eerste instantie leek het heel mooi. Zouden we nu eindelijk wat vaker gebruik kunnen maken van logeren? Zouden we dan eindelijk zonder stress wat meer tijd in het weekend vrij kunnen maken voor de twee jongsten?
Het mag niet zo zijn, omgerekend is het niet meer dan wat we nu hebben en de tarieven opvragend van ZoZijn weet ik inmiddels dat de twee etmalen logeren niet dekkend zijn voor het effectief logeren……. Blij met een hele dode mus.
Maar, als ik het goed begrijp, staat alles toch op losse schroeven. Alles waar wij in de loop der tijd voor hebben gevochten (zie eerdere blogs), de gesprekken met VWS, de heer Pomp, mevrouw Leeuwangh, om onze kwetsbare kinderen op de kaart te krijgen. Gesprekken om duidelijk te maken dat er kinderen zijn die nooit zullen participeren in de maatschappij, die geen enkele zelfredzaamheid hebben en ook nooit zullen krijgen. Kinderen die alleen maar inleveren en alleen met veel inzet en toewijding van anderen een gezellige dag kunnen hebben, maar die in een instelling verpieteren, omdat ook daar met grote messen doorheen gegaan is. De handen aan het bed weg de overhead onbetaalbaar.
Ja, de zorg wordt onbetaalbaar, maar dat komt niet door onze kindjes, maar door het vergiet dat de ‘overheid’ heet!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten