‘t Is weer mis. Bram heeft hele nare aanvallen van een nieuwe soort. Zijn kaken klemmen op elkaar, zijn tong er tussen, moeilijk ademend en bizarre grimassen.


Daarbij duren en duren ze maar. Een nieuw type status, hij is niet meer non-convulsief te noemen. Eigenlijk helpt niets. 20 mg stesoliet doet niets. Tussendoor heeft hij ook nog van die rottige TC’s, maar hij maakt ze niet af en blijft dus hangen in die andere nare dingen.

Ik moet even goed nadenken wat we hier nou weer mee moeten.

’t Is niet leuk om toe te geven, maar het speelt wel door mijn hoofd. Alfred en ik hebben net bedacht weer eens een gokje te wagen en een paar dagen samen weg te gaan. Eerst zouden we alleen naar het Zurich gaan, maar die plannen zijn veranderd in samen een paar dagen gaan skiën in Oostenrijk. We sluiten het geheel af met een etentje wat we twee jaar geleden ook probeerden te hebben. Toen moesten we na een dag al weer met spoed terug naar Nederland. Ik ben bang voor een herhaling.

We moeten maar een schietgebedje doen en er het beste van hopen……