de schoolfotograaf

Schoolfoto’s………Te lelijk, maar o zo leuk…………..

Op ’t Lantaarntje komt de school fotograaf 1 x in de 2-3 jaar. Van Bram heb ik twee schoolfoto’s, te schattig! Van Max heb ik er drie en van Josephine 2. Verder heb ik nog een foto van Max en Josephine samen. De bekende broer/zusje foto.

Tot nu toe vond men het lastig als er ook nog een foto met een broertje of zusje die (nog) niet op school zit werd gemaakt. Dit jaar is het anders en mag het wel!

Vanmorgen zou het gebeuren. Met een vrolijke spanning zijn we opgestaan. Josephine wilde niet met haar broertjes op de foto, alleen met een zusje…….. Alfred vroeg zich af of ze misschien overhemdjes aan moesten……. Ik had maar 1 wens, geen aanval……

Op weg naar school was Bram heel gezellig, al die drukte ’s ochtends kon hij wel waarderen. Het plensde van de regen dus we besloten met de auto te gaan. Nu is het de truc met Bram, hem niet te lang de mogelijkheid te geven om af te dwalen met zijn gedachten/ogen.

We parkeren de auto, iedereen springt er uit en Alfred en ik buigen ons over de rolstoel. En ja hoor, Bram is even alleen en krijgt een dikke vette aanval.

Tegen beter weten in lopen we toch naar het lokaal waar we moeten wachten voor de foto. We worden natuurlijk een beetje weemoedig aangekeken. Het lokaal stroomt vol en Bram slaapt rustig verder. Wij zijn aan de beurt……. We trekken alles uit de kast, maar helaas Bram wordt niet wakker. Even heeft hij een opleving, we snellen weer naar de fotograaf maar het is alweer te laat, Bram is alweer ingedut, we haken maar af. Meld nog even snel aan de fotograaf dat ik de foto’s die toch gemaakt zijn, niet wil……… Met een grote brok in mijn keel loop ik het lokaal uit. Wat voel ik me kut.

Voor het raam in de gang, staat inmiddels een hele rij met ouders en kinderen die ook nog op de foto willen. Sommige druk met kam en borstel, sommige ouders kijken opgelaten of geïrriteerd, het is ook wat, zo vroeg met alle kinderen keurig gekleed en gekapt klaar staan. Bij het verlaten van de foto ruimte worden we bemoedigend toegeknikt, alle ogen lijken te zeggen: leuk hè en bijzonder, jullie kids ook een keer met z’n allen op de foto………

Joos vraagt, Max vraagt, Alfred vraagt, Bram slaapt en ik wil weg, het liefst heel hard wegrennen en heel hard huilen, maar ik houd mij groot, geef iedereen zijn antwoord en loop verder zonder iemand aan te kijken. Joos naar haar klas, Max naar zijn klas en Bram naar de bus om naar school te gaan……….

Schoolfoto’s……………… te lelijk en ook eigenlijk helemaal niet leuk………………

Hij is nog erger geworden dan ik al vreesde............. begrijpen jullie nu wat ik bedoelde?