een week om nooit te vergeten..............??!!!

Ik vraag mijn kinderen voor ze gaan slapen altijd: wat was het stomste vandaag? En wat was het leukste? Dit heeft tot gevolg dat ik regelmatig te horen krijg ergens midden op de dag: ‘dit is een hele stomme dag mam’ of ‘dit is echt wel een leuke dag mam’

Nou, ik heb deze week een hele stomme week!! Tjonge jonge, en ik moet nog een hele dag………….

Maandag: om 10 uur een passing met de welzorg ivm een zitschaal passing, ook wel orthese genoemd. Om 12 uur waren we nog niet klaar, dus snel de kids gehaald voor de lunch. De man was trots op zijn werk, maar ik had er niet echt veel vertrouwen in. Ik zou Bram dan terug brengen naar het lantaarntje en Lina zou met hem gaan zwemmen. Stress om alles op tijd te krijgen, maar ok, dat is niet vreemd en daarna kwam de rust weer……….

Dinsdag: om 15:00 een passing in zwolle van de ‘horse’ een loophulpmiddel voor kids die niet kunnen lopen. Kinderen bleven over en zouden om ½ 4 door Lina opgevangen worden, dus om 14:00 naar het lantaarntje getogen. Onderweg werd ik gebeld of ik eerder kon komen, ze hadden een fout gemaakt in de planning. Nou geen probleem zou je denken, ik was toch vroeg. Op het lantaarntje een hele discussie over medicatie. Als Bram een wijziging heeft in de medicatie moet dat schriftelijk met een formulier gemeld worden. Omdat wij nog al eens veranderen zijn dat inmiddels al een hoop papiertjes. Nu ging er wat af, dus zou je denken, pak het desbetreffende papiertje, zet er op vervallen dd, etc. en laat het mij tekenen…….. Nee, stel je voor dat is te simpel. Nee, wederom een nieuw papiertje, AA Alvares Vega, 16/12/1998, warande 2, 721…… enz. enz. een hele lijst. Wat kan ik me daar over opwinden en dan denkt de groepsleiding dat ik weer boos ben op hen, ahhhggggghhh……

Dus toch nog laat in Zwolle, waren de mensen nog niet gearriveerd. Wachten wachten wachten en ja hoor, daar kwamen ze. Hadden ze niet het juiste model voor Bram! Met moeite hem in zo’n te kleine Horse geperst. Bram vond het interessant, maar tja, daar sta je dan. Zij verwachten dat hij direct naar de gang zou hobbelen, ik hoopte dat hij een been zou optillen… Het laatste gebeurde. Hierop vroeg de Fysio, wat denk je??? Is het wat????
Tja, daarvoor ben ik daar, voor advies!!!!!!!!!!!

Als een speer naar huis om Joosje op te halen voor zwemles. Kids omgewisseld, Bram bij Lina, Joos bij mij in de auto en natuurlijk waren wij veel te laat in het zwembad.
Na de zwemles maar patat gehaald, vergeet ik een stoeprand te nemen en kieper zo de snackbar binnen op mijn snufferd. Broek kapot, knie kapot, telefoon aan gruzzels, geld over die vieze vloer……………auw!

Thuis mank, maar weer wat rustiger, zitten we patat te eten, breekt mijn kies af. De kies waar ik al 2 x een uur voor bij de tandarts had gezeten, Ggggrrrrrrr……..

Woensdag: Niets geplanded, alleen thee in de tuin bij een vriendinnetje, lina moest ’s middags naar de tandarts, maar met zo’n relaxte dag moest dat kunnen. Vraagt Lina bij het aankleden, kom eens kijken, Bram heeft gekke bloedspikkels op zijn onderbenen…………
Kijken, bus afbellen, kids naar school, WKZ bellen voor overleg. Er is niemand die me te woord kan staan en ik moet naar de huisarts die dan vervolgens wel contact op mag nemen met het WKZ ??????? die huisarts weet nauwelijks wie we zijn.

Deventerziekenhuis gebeld en die belt terug. Tja en dan maar wachten en inderdaad na een uur: we mochten komen om ½ 11. In de auto, op naar het DZ. Aldaar nog eindeloos gewacht en iets voor de andere kids geregeld, maar op een goed moment waren we toch aan de beurt.
Bekeken, bloed onderzoek, urine onderzoek (heb zelf gekatheteriseerd want dat mag de verpleging niet??) en op naar de röntgen. We hadden nog een scoliose foto op het verlanglijstje staan en omdat we toch moesten wachten op de uitslagen, dat ook maar even gedaan. Bij de röntgen waren ze ons even fijntjes vergeten dus pas om drie uur aan de beurt. Bram had inmiddels al 3 TC’s achter elkaar van de tl verlichting op de gang, dus die lag muis stil. Daar door kon ik meekijken met de foto’s en ik was niet blij met wat ik zag. Hij had een werkelijke ‘S’ in zijn rug terwijl hij met allemaal wiggen kaars recht lag………
Uitslagen leverde geen verklaring op dus onverrichter zake waren wij om 4 uur thuis. Als de spikkels blijven komen moeten we vrijdag terug komen. Kids werden gelukkig thuis gebracht, want Lina was naar de tandarts en dus vrij. WKZ nog wel even gesproken, bram in een koud bad om wat af te koelen, koken en de dag zat er op…..

Donderdag: Kids naar school en zelf achter Bram aan om het school feest te vieren in een plaatselijke speeltuin. Op het luchtkussen, schommelkuip en in de zandbak. Toen brak de donder en bliksem los en ben ik met Bram huis waards getogen om de anderen van school te halen en een rolstoel passing te doen. Lina was er gelukkig ook en die heeft Max weer naar school gebracht want het duurde allemaal wat langer. Gelukkig verder niet zo veel want inmiddels strompel ik nogal door die stomme val op mijn knie op dinsdag. Wel was ik zo snugger om bij het achteruitrijden op de oprit, Lina’s auto te schampen en dus te beschadigen… kon er ook nog wel even bij………

Vrijdag (en gelukkig bijna weekend): Nu was Lina er weer niet, maar gelukkig gewoon echt vrij en dus geen calamiteiten van haar kant. Wekker vroeg gezet om geen ge-stress te hebben bij het klaarmaken van de kids. Iedereen werkte mee en alles ging van een leien dakje.
En toen kwam die %$#@@%^**^&%%^bus van Bram niet opdagen……. Ik bellen, nou we zijn er in 10 minuten. De school opgebeld want Joos ging op schoolreisje, dat ze ietsje later zou komen en dat was geen probleem. Na 25 minuten kwam de bus en ik ben echt uit mijn plaat gegaan. Ik had in die tijd drie keer op en neer kunnen rijden om joosje te brengen. Toen de chauffeur het ook nog afschoof op andere ouders die te laat waren, werd ik echt gemeen, ben er niet trots op, maar ik had het zooooooooooo gehad.

Kids in de auto en snel naar school. Max in de klas en toen Joos… haar klasje was al weg. Als en speer in de auto, op naar de molen, het doel van de reis. Komen we daar, is er geen sterveling. Helemaal niemand. Ik begon enorm te twijfelen of we wel de juiste molen hadden, maar kon me ook geen andere molen bedenken…. Naar de molenaar en idd er kwam een klas maar die was eerst naar het ooievaarsdorp getogen. Ik moest ook nog naar die vervloekte tandarts voor mijn kapotte kies!!! Toen heb ik mijn kleine meisje, die haar eerste schoolreisje had bij een stokoude enge molenaar achter gelaten op een paaltje en ben huilend, nee eigenlijk brullend weg gereden……… O, ik voelde me zo naar en zo klein en zo slecht en ik wilde het de hele week echt zo goed doen…………….

De tandarts is nog gelukt, het spalkenspreekuur ook nog, zwemles ook nog (Bram heeft gewoon van 3 tot ½ 7 geslapen na een dikke TC) en zelfs de boodschappen voor het eerst deze week……….

Wat ben ik blij dat het nu weekend is, zo’n week wil ik nooit meer……………….