Een herkenbare en terugkerende denkwijze als de kosten de pan uit reizen. Ik herinner me nog dat alle zorg voor Bram ‘gebruikelijke’ zorg heette. Was Bram 10 jaar geleden geboren, dan hadden we nu ondersteuning van een verpleegkundig team gehad. Jonge ouders hoeven minder vaak hun werk op te geven en gelukkig komen ze nog een beetje aan een eigen leven toe.
Alle zorg staat onder druk
Wanneer je naar het nieuws luistert zou je het haast niet zeggen, maar niet alleen de ziekenhuis-, jeugd- en ouderen zorgsector staan onder druk. Ook de verstandelijk gehandicapten zorgsector, zowel thuis als in instellingen, staat al jaren vreselijk onder druk. De term ‘gebruikelijke zorg’ wordt steeds vaker weer van stal gehaald. Toch is er aan de zorg die thuis geboden wordt, vaak nauwelijks iets gebruikelijk. Het is een gegeven, dat als zorgbestuurders in paniek raken en roepen dat er geld bij moet om de zorg rond te krijgen, de “..is al die zorg allemaal wel nodig..” vraag altijd weer om de hoek komt kijken.
Wie goed luistert hoort de opstand groeien
Onderzoek heeft aangetoond dat mantelzorgers overvraagd worden. Steeds meer burgers krijgen een rol in de zorg voor hun verwanten. Zij bereiken nu een leeftijd waardoor ze ook met de problemen in het zorgsysteem geconfronteerd worden. Zijzelf of hun partner, moeten voor een ouder of ander familielid gaan zorgen en zijn stom verbaasd als zij ontdekken dat wat zij verwachten en nodig hebben van het zorgsysteem, helemaal niet geleverd kan worden. En wat wel geleverd kan worden, heel lastig is om te realiseren en zelden helemaal passend is bij de zorgvraag. Een keus is er niet meer, tenzij je zorg particulier kunt inkopen. Dat is niet iedereen gegund.
Mannen en vrouwen uit het bedrijfsleven, sommigen zelf werkend bij de systeempartijen van de zorg, laten daarom van zich horen. Waar zij op hun werk betrokken en geïnformeerd worden bij ontwikkelingen en hervormingen van de organisatie en hun rol, worden zij nu geconfronteerd met organisaties die zonder te vragen of overleg, steeds meer van ze verwacht, omdat de zorg voor hun dierbaren anders domweg niet geleverd wordt. Zo komen ook zij er nu opeens achter dat veel medewerkers daadwerkelijk vertrokken zijn en er geen alternatieven zijn.
De aller grootste schok dringt pas echt tot hen door als er vanaf de zijlijn geroepen wordt:
”…of je nu wil of niet, als mantelzorger heb je een hoop ‘gebruikelijke’ zorg te doen”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten