Minister de Jonge presenteerde zijn plannen voor de WLZ: Een volwaardig leven. Hij richt zich daarmee op de groep zorgintensieve mensen die 24/7 zorg nodig hebben. Na de presentatie was er tijd om na te praten, te netwerken en een maaltijd. Ik zag een hoop bekende gezichten van mensen die ik wel en niet wilde spreken, maar ik had daar weinig tijd voor. Josephine zocht contact met mij, want haar item van het jeugdjournaal moest worden gestopt en wel nu! Ze wilde niet meer. Allerlei idioten posten de meest bizarre reacties op haar stoere optreden.
Lopend naar een rustig plekje om hier mee te dealen zoemde het van de negativiteit om mij heen:
...eerst zien dan pas geloven - mijn kind zal er wel niet onder vallen - de zorg die wij bieden is het maximaal haalbare - wat moet je met maar 450 plaatsen - de WMO, daar is hulp veel harder nodig - onderwijs komt weer niet aan bod - ministeries moeten veel meer samenwerken - en dat allemaal voor die ZEVMB? - ik wil helemaal geen ondersteuning - het zal wel verplicht worden - zo het ging maar door.
...eerst zien dan pas geloven - mijn kind zal er wel niet onder vallen - de zorg die wij bieden is het maximaal haalbare - wat moet je met maar 450 plaatsen - de WMO, daar is hulp veel harder nodig - onderwijs komt weer niet aan bod - ministeries moeten veel meer samenwerken - en dat allemaal voor die ZEVMB? - ik wil helemaal geen ondersteuning - het zal wel verplicht worden - zo het ging maar door.
Het viel me op dat al dat ge-zuurpruim me gelukkig niet veel deed. Ook de rare reacties tussen de leuke opmerkingen op social media gleden rustig van mij af. Er zijn blijkbaar mensen die zich niet realiseren dat Bram en ik maar ini-mini radartjes zijn in een veel groter geheel, waar velen rondlopen om geld te verdienen en de dienst uit maken. Gehandicapten zorg is een industrie geworden, waar zorg vanuit het hart wel wordt genoemd, maar als het er echt op aan komt, de gehele doelgroep niet overzien wordt en delen daarvan zelfs vergeten worden, ook in de bestuurskamers.
Een goed voorbeeld daarvan is de presentatie van consultancy bureau Berenschot - Aandacht voor de gehandicaptenzorg - Alleen al aan het ontwerp van het verslag en de presentatie daarvan kun je afleiden dat niet alleen de vormgever, maar ook de schrijvers, geen idee hebben hoe divers de doelgroep is waar ze over spreken. Beschamend, maar wat doe je er aan? Er is genoeg weerstand getoond en echt niet alleen van ouders van gehandicapte kinderen en toch weet Berenschot te reageren met de gevleugelde opmerking: We begrijpen de emoties. Het hoofddoel van de publicatie is dat er vanuit de overheid aandacht blijft bestaan voor gehandicaptenzorg, omdat daar, zoals blijkt, grote uitdagingen liggen. Ook om de cliënt echt centraal te stellen. Laten we daar met z’n allen voor zorgen.
Het domme van deze presentatie is dat het ministerie van VWS, die ze hier blijkbaar proberen te informeren, juist erg zijn best doet inzicht te krijgen in de gehandicapten populatie en daarin verder gevorderd lijken te zijn dan Berenschot zelf hier laat zien!
Een voorbeeld van de zoektocht van VWS zijn de persona's. Een methode om je in te kunnen leven in een doelgroep, afkomstig uit de marketing en reclame wereld. Een manier om die 'client die we wel centraal moeten blijven stellen' in het vizier te houden en het klaarblijkelijke gat in inlevingsvermogen te overbruggen. De gedachte is goed bedoeld, dat geloof ik oprecht, maar de uitwerking is teleurstellend en enigszins denigrerend. Misschien is het een goed idee om zo'n proces te starten met het maken van persona's van de onderzoekers en schrijvers van het ministerie en de consultancy bureau's zelf. Onderstaand drie persona's, gemaakt om de creativiteit vast te prikkelen!
Het domme van deze presentatie is dat het ministerie van VWS, die ze hier blijkbaar proberen te informeren, juist erg zijn best doet inzicht te krijgen in de gehandicapten populatie en daarin verder gevorderd lijken te zijn dan Berenschot zelf hier laat zien!
Een voorbeeld van de zoektocht van VWS zijn de persona's. Een methode om je in te kunnen leven in een doelgroep, afkomstig uit de marketing en reclame wereld. Een manier om die 'client die we wel centraal moeten blijven stellen' in het vizier te houden en het klaarblijkelijke gat in inlevingsvermogen te overbruggen. De gedachte is goed bedoeld, dat geloof ik oprecht, maar de uitwerking is teleurstellend en enigszins denigrerend. Misschien is het een goed idee om zo'n proces te starten met het maken van persona's van de onderzoekers en schrijvers van het ministerie en de consultancy bureau's zelf. Onderstaand drie persona's, gemaakt om de creativiteit vast te prikkelen!
Vergeet uw persona's niet, houd ze in gedachten (klik om ze te vergroten)
Ik hoop oprecht dat deze inspanningen, zoals de persona's, de onaangename gedachte helpen verdringen dat men eerst zelf een gehandicapt kind moet krijgen, om goed de vraag te kunnen beantwoorden of het huidige aanbod wel voldoet.
Toch ligt de sleutel voor veel problemen die er aangewezen kunnen worden in de langdurige zorg denk ik niet in de papieren persona's, maar in persona's van vlees en bloed. Er zijn tot op heden nog maar weinig initiatieven waar ze werkelijk serieus worden genomen. Toch bewijzen zij steeds vaker hun nut als ze wel serieuze betrokkenheid gegund wordt.
Getsie wat enorm naar toch weer die reacties op het optreden van Josephine....Voor mij is ze wél een held! En wat dat andere betreft: ik blijf toch gewoon mijn best doen voor de WLZ. Maar gewoon een normale redelijke vergoeding zou toch eindelijk wel eens op zijn plaats zijn. Ook wij hebben een schoorsteen die moet roken.
BeantwoordenVerwijderen