De geest is uit de fles......

Morgen is het vrijdag en wordt Friso begraven. De Lage Vuursche gaat op slot om pottenkijkers op afstand te houden. De media doet zijn best telkens weer met een nieuw inzicht naar buiten te komen. Het is best gênant, maar wat steeds door mijn gedachten gaat, lees ik nergens. Is hij naar Nederland gehaald om hier te sterven, omdat dit in Engeland nog moeilijker is dan hier? Hadden ze een niet behandelen verklaring opgesteld en heeft hij zich misschien verslikt? Heeft hij ook moeten versterven, of hebben ze hem tegen alle regels in wel een euthanasie-cocktail gegeven? Eerlijk gezegd hoop ik het laatste.....

Ik was na onze vakantie al niet in mijn allerbeste doen en een kapotte auto, bergen rekeningen-post en het gebrek aan reactie van Bam bij thuiskomst hielp daar niet bij geeft ik toe. Het overlijden van Friso, maar vooral het circus er om heen en de verschillende meningen en gedachten, waren fatale druppels. 

Al maanden zat de kritische, open en eerlijke Sarike in een fles met een kurk er stevig op. Ik deed net als iedereen op facebook, alsof het leven alleen maar leuk is. In stilte worstelde ik rustig verder met mijn gevoel en gedachten, maar deed erg mijn best daar niemand mee tot last te zijn en dat ging best goed, al zeg ik het zelf. 

Maar helaas, het overlijden van Friso grijpt me aan en de overdreven reactie op mijn reactie nog meer. Alle tegenstrijdige gevoelens die ik heb weggedrukt komen weer naar boven en met deze gedachten is de geest weer uit de fles. Ik ga er mee naar bed en ik sta er mee op. Als ik bij Bram ben, dwalen mijn gedachten weer af als vroeger voordat ik mijn emoties wegstopte en als ik hem achter laat in Apeldoorn, gaat dit onverminderd verder. We vechten ons drie keer in de rondte om hem een goed en menswaardig leven te geven maar ten koste van wat, wat is goed en wat is menswaardig denk ik weer.

Gehang in een rolstoel? Het ‘blije’ hyperventileren omdat hij de wind in zijn haren voelt? Het feit dat hij nog steeds van een lepeltje kan happen? Hij gelukkig weer iedere dag kan poepen ipv 1 keer per week? Zich al tijden niet verslikt heeft en zelden verkouden is of ziek? Omdat hij mij zo gericht kan aankijken of omdat hij een harde klap in zijn gezicht, zich toch niet kan herinneren?

Ouders van kinderen die overleden zijn laten me weten dat het verdriet groot is als je kind overlijd en ik zie wat het met ze doet. Toch kan ik mij geen voorstelling maken hoe het voelt en of mijn verdriet groter wordt dan het nu is of juist niet. Iets in mij beweerd het tegendeel. Het is een beangstigende gedachte. Eentje die niet hoort en heel moeilijk is om toe te geven.

Ik ga maar opzoek naar een betere fles, eentje met een schroefdop denk ik.......