Op de facebook pagina van VWS las ik weer een prachtig en positief stukje over een van de werkbezoeken die mevrouw Schipper heeft gebracht aan een provincie. Het ging over beweging en sport want dat is hot. Steevast zit er in haar werkbezoeken ook een zielige mensen/ gehandicapten project verweven want dat doet het goed in de PR denk ik. Dit keer was het zwemmen voor gehandicapten omdat beweging o zo belangrijk is, ook voor hen. Als je naar de site van het desbetreffende bezochte zwembad gaat, kom je er helaas achter dat het om ‘doelgroep zwemmen’ gaat. Diabetes, hartfalen, ouderen. Jullie raden het al…… voor jongeren als Bram gaat het circus dus niet door!

Ik pieker me suf, ben nl op zoek naar een of twee activiteiten voor Bram, als vrijetijdsbesteding. Zwemmen vindt hij heerlijk, al hoewel het geen ongevaarlijke bezigheid is, zo bleek afgelopen week. Bram kreeg voor het eerst in zijn leven een nare aanval in het zwembad. Hij klapte als een gespannen boog voorover en was door al die spanning in zijn lijf, moeilijk met het hoofd bovenwater te krijgen. Geluk bij een ongeluk is dat hij aan het begin van een aanval geen adem haalt, wel tekent het blauw om de mond wat sterker af op zo’n nat lijf.

Op Schuylenburgh kan hij met een rittenkaart en begeleider ook naar het zwembad. De rittenkaart hebben we al, de begeleider moet ik nog zoeken en anders doe ik dat na de vakantie zelf. Het is alleen strak plannen want iedereen wil alleen in het bad, hierdoor kun je jammer genoeg maar een half uurtje in het water.

Ook zijn we aan het kijken naar paardrijden. Er zijn geen speciale zadels en Bram is al zo groot. Hij zal dus op een huifbed moeten als hij wil paardrijden. Het huifbed-rijden is best een saaie en ook een kostbare activiteit, hopelijk mogen we eerst een proefrit maken om te bekijken of Bram het überhaupt leuk vindt. Ik vraag mij stiekem af of een proefrit in een cabrio van een lokale dealer niet goedkoper en interessanter is voor Bram. 

Mevrouw Schipper, is het u ook opgevallen? Bram en de zijnen willen best bewegen, maar voor hen zijn de mogelijkheden en het aanbod wel erg dun. Wat niet is, kan nog komen, toch?  

LOVE

Ga nou niet denken dat we hier allemaal heel depri zijn,  want niets is minder waar!

De geest is uit de fles......

Morgen is het vrijdag en wordt Friso begraven. De Lage Vuursche gaat op slot om pottenkijkers op afstand te houden. De media doet zijn best telkens weer met een nieuw inzicht naar buiten te komen. Het is best gênant, maar wat steeds door mijn gedachten gaat, lees ik nergens. Is hij naar Nederland gehaald om hier te sterven, omdat dit in Engeland nog moeilijker is dan hier? Hadden ze een niet behandelen verklaring opgesteld en heeft hij zich misschien verslikt? Heeft hij ook moeten versterven, of hebben ze hem tegen alle regels in wel een euthanasie-cocktail gegeven? Eerlijk gezegd hoop ik het laatste.....

Ik was na onze vakantie al niet in mijn allerbeste doen en een kapotte auto, bergen rekeningen-post en het gebrek aan reactie van Bam bij thuiskomst hielp daar niet bij geeft ik toe. Het overlijden van Friso, maar vooral het circus er om heen en de verschillende meningen en gedachten, waren fatale druppels. 

Al maanden zat de kritische, open en eerlijke Sarike in een fles met een kurk er stevig op. Ik deed net als iedereen op facebook, alsof het leven alleen maar leuk is. In stilte worstelde ik rustig verder met mijn gevoel en gedachten, maar deed erg mijn best daar niemand mee tot last te zijn en dat ging best goed, al zeg ik het zelf. 

Maar helaas, het overlijden van Friso grijpt me aan en de overdreven reactie op mijn reactie nog meer. Alle tegenstrijdige gevoelens die ik heb weggedrukt komen weer naar boven en met deze gedachten is de geest weer uit de fles. Ik ga er mee naar bed en ik sta er mee op. Als ik bij Bram ben, dwalen mijn gedachten weer af als vroeger voordat ik mijn emoties wegstopte en als ik hem achter laat in Apeldoorn, gaat dit onverminderd verder. We vechten ons drie keer in de rondte om hem een goed en menswaardig leven te geven maar ten koste van wat, wat is goed en wat is menswaardig denk ik weer.

Gehang in een rolstoel? Het ‘blije’ hyperventileren omdat hij de wind in zijn haren voelt? Het feit dat hij nog steeds van een lepeltje kan happen? Hij gelukkig weer iedere dag kan poepen ipv 1 keer per week? Zich al tijden niet verslikt heeft en zelden verkouden is of ziek? Omdat hij mij zo gericht kan aankijken of omdat hij een harde klap in zijn gezicht, zich toch niet kan herinneren?

Ouders van kinderen die overleden zijn laten me weten dat het verdriet groot is als je kind overlijd en ik zie wat het met ze doet. Toch kan ik mij geen voorstelling maken hoe het voelt en of mijn verdriet groter wordt dan het nu is of juist niet. Iets in mij beweerd het tegendeel. Het is een beangstigende gedachte. Eentje die niet hoort en heel moeilijk is om toe te geven.

Ik ga maar opzoek naar een betere fles, eentje met een schroefdop denk ik.......

Het is goed 'bankhangen' bij de Vega's!

Ik ben blij voor hem en ook voor zijn famillie

Het blijkt dat een aantal mensen aanstoot hebben genomen aan mijn reactie op het overlijden van Friso van Oranje en dit niet naast zich neer hebben kunnen leggen. Het spijt mij als ik iemand geschoffeerd heb met mijn uitlatingen. 

Ik ben nl oprecht opgelucht voor de familie. Op dit moment zullen zij zich zeker vreselijk verdrietig en ontredderd voelen, dat snapt iedereen. Toch kunnen zij nu eindelijk beginnen met hun rouwproces en zonder zich schuldig te hoeven voelen dat ze de hoop op een toekomst voor Friso verloren waren. 

Tegen beter weten in hoop ik dat de media ze een beetje met rust zal laten en de zogenaamde deskundigen ook af en toe wat verstandigs gaan zeggen…..