Met al onze goede zorgen, een gezonde en vrolijke dosis aandacht van de kinderen en een voorzichtig opvoedende hand van mij is Saar snel omgeturnd tot een gezellige leergierige jonge Basset. Loops, verharend en steeds ondernemender was ze een duidelijke aanwezigheid binnen het gezin!
Tijd om snel een vaste nieuwe baas voor haar te zoeken en die was dan ook zo gevonden. Wie smelt er nou niet voor zo’n koddig ding?
Met de komst van de nieuwe baas, kwam hier natuurlijk ook de climax van het experiment. Je kan er natuurlijk over praten, proberen iedereen er steeds van te doordringen dat het moment gaat komen, van te voren uitleggen dat het ook pijn gaat doen, etc. Maar het echte moment leert pas hoe het werkelijk is!
En natuurlijk was het pijnlijk……..
Saar vond het prima. Joos zei met iets te harde stem: nou dat was dat dan weer!! Maxje zat te huilen op de bank. Ik ging naar hem toe en nam hem op schoot en prompt daar was Joosje:
Màm….., màhàm….
Ja Joosje…….
Mam, je weet het toch?
Wat dan?
Dat weet je best……
Nee, wat dan?
Nou, je weet toch dat ik vreselijk jalours ben……..
Ze hebben allebei een geprinte foto naast hun bed en het gaat nu wel weer. Het is een beetje saai en ongezellig, maar het is ook goed zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten