Hebben we veel te melden? Nee eigenlijk niet, vandaar ook de radio stilte denk ik. Soms modder je een tijdje aan. Niet tevreden, maar ontevreden is ook anders.
De nieuwe medicatie van Bram heeft zijn leuke tijd gehad. De blijdschap is weer voorbij, maar dit lag in de lijn der verwachtingen.
We hebben als beschreven een nieuwe orthese aangevraagd en daar is een brief aan de wethouder overheen gegaan. Had niet verwacht iets te horen, maar vorige week werd ik plots gebeld over mijn brief. Was het alweer vergeten, kon het niet helemaal plaatsen, schrijf zo vaak van me af……
De wethouder komt donderdag langs voor een gesprek! Als ik daar de aanvraag van een orthese mee kan bespoedigen, lijkt me fijn!!
Maar afgelopen zaterdag hadden we wel wat nieuws! De kinderen willen zo graag een hondje. Eerlijkheid gebied mij dat ik wat opzie tegen de verantwoordelijkheid de komende 10-15 jaar. Ik ben dol op honden, maar Katrien staat nog vers in mijn geheugen. Het arme beest degradeerde van plaats no. 1 met stip naar helemaal onderaan met al die kinderen van ons…… Toen liepen haar kanker gezwellen ook nog uit de hand en moesten we besluiten haar in te laten slapen. Een moment dat met grote regelmaat terugkomt in mijn gedachten.
Op het internet vond ik een site waar ze over te plaatsen Bassetten aanbieden. Een stichting die het welzijn van de basset hoog heeft. Ze vragen daar ook naar opvanggezinnen. Kijk en dat leek me wel wat.
Een hond die het nodig heeft opvangen, een paar weken, een paar maanden. Als het echt niet gaat, met de hond of in ons gezin door opname oid., dan trek je aan de bel en is er een oplossing die past bij de hond. Het leek mij een mooi compromis!
Zaterdag was het zover. Een hondje in nood. Nog geen jaar oud, komt nooit buiten, leeft in een bench en af en toe een honden ren, is meer dan 8 uur per dag alleen…….
We zijn naar Overloon getogen. Hebben het gecombineerd met een bezoek aan het legermuseum en toen om 5 uur was het zover, een kleine Katrien!
Een lief zachtaardig beest. Onder de poep, slechte vacht en geen idee wat nou mensen en commando’s zijn. Wil niet eten en heeft d’r spieren nauwelijks ontwikkeld, maar heeft een lief en open karakter. De kinderen zijn helemaal blij, hebben het vreselijk druk met de hond (is nieuwigheid, ik weet het), steeds wandelen en knuffelen, intens gelukkig……..
Klein puntje van zorg, onze Joos, die allergisch is voor katten en huisstofmeit is verdacht veel aan het niezen en snotteren, we zullen het zien……..
