 |
| You only had one job.... |
"Nee, u moet vooral aan de bel blijven trekken en vertellen wat er niet goed gaat, daar kunnen wij alleen maar van leren! U heeft zoveel ervaring en u legt het zo helder uit". Een willekeurige zin die ik me herinner uit mijn gesprekken met WMO, Welzorg en Hartingbank naar aanleiding van klachten over hun dienstverlening, aanpassingen, onderhoud, levertijden, bejegening en kwaliteit van geleverde hulpmiddelen.
Ik blader terug door mijn blogs, want ik las een oproep van onze gemeente aan haar burgers om tijdens een inloopspreekuur met de wethouder van gedachten te komen wisselen over de visie en uitgangspunten die nu geformuleerd zijn om aan potentiële aanbieders voor te leggen. Alle ervaringen en aanbevelingen worden meegenomen in de uitgangspunten voor de nieuwe aanbesteding, lees ik in de oproep.
In mijn blogs lees ik dat WMO, Welzorg en Hartingbank veelvuldig genoemd worden en bijna altijd in de context van gevecht, frustratie en verdriet over de toekenningsbeschikking, levering of het onderhoud van een hulpmiddel. Een permanente discussie met alleen maar verliezers.
De leveranciers maken afspraken die ze op geen enkele wijze waar kunnen maken maar de WMO vindt de beloftes prachtig en sluit contracten voor meerdere jaren, waarna ze tevreden achterover gaan hangen. Gezamenlijk zorgen ze ervoor dat het geen enkele kans van slagen heeft en de gebruikers ontgoocheld achter blijven.
Omdat ik zelf alleen maar ervaring heb met Meyra (Fyra), Welzorg (Kwelzorg) en Hartingbank (Fartingbank), heb ik wat rond gevraagd bij andere ouders kriskras door het land. Gezien het respons, ligt de oplossing misschien niet in het afsluiten van een contract met weer een andere leverancier met weer een prachtige belofte, want ook bij Been(af)hakker, Ligtvoet (Shitvoet) en Medipoint (Medipis) gaat niet veel goed, ze zijn allemaal genoemd met naam en toenaam.
En wie nu denkt dat wij niet dankbaar zijn dat we hulpmiddelen krijgen en alleen maar een stel zure negatieve onhandelbare gehandicapten zijn, die heeft het mis. De ergernissen zitten hem in de bejegening, het nakomen van afspraken, het leveren van deugdelijk materiaal, de kennis van zaken, het assortiment, zelfs al gaat het om goedkoop adequaat, adequaat is het nl zelden en er wordt gesmeten met geld!
Laten we samen bekijken of het niet op een andere wijze te organiseren is. Laten we al die directeuren en managers zonder enige kennis van zaken, affiniteit met het product of doelgroep, of goede wil, dissen!! Laten we goed in kaart brengen waar het mis gaat en waar goed? Ik denk bijvoorbeeld aan bedrijven als Zorghulpmiddelen WMO Geldrland. Een kleine organisatie die altijd complimenten en bedankjes krijgt, bij tij en ontij voor haar klanten op pad is en sociaal betrokken is en ook nog een bijdrage levert aan de gemeenschap waar ze gevestigd zijn. Dat kan dus ook en voor een hele redelijke prijs.
Maar dan moeten we er wel onze schouders onder willen zetten en open staan voor verandering. Een autoverkoper denkt misschien wat rolstoeltjes af te kunnen zetten en wat onderhoud hier en daar te organiseren, maar diensten verlenen in de zorg is meer dan dat. We hebben het hier niet zomaar over een heilige(melk)koe!!!
Footnote: Gisteren werd ik gebeld door mijn trouwe servicemonteur van de Welzorg. Een man die alle reorganisaties overleefd heeft, die ondanks alle ellende die dag in dag uit over hem heen gestort wordt, zich staande heeft weten te houden en hier thuis een meer dan welkome gast is. Hij belde me om me te vertellen dat het niet meer gaat. Hij heeft zijn baan opgezegd en gelukkig iets anders gevonden. Wij zullen hem vreselijk missen, maar wat ben ik blij voor hem dat het hem gelukt is!
