Hai, hier een teken van leven vanuit diepenveen. Hier groeien de verhuisdozen gestaag. Bram kan er bijna niet meer door met zijn rolstoel. Helaas kan ik Joos en Max niet ergens onderbrengen en die hebben de nare eigenschap zich overal mee te bemoeien. Wat wij vinden dat weg kan, hebben zij hele andere gedachten over, al gaat het om een plastic bakje van de chinees. Verder, wellicht herkenbaar, hoe minder tijd ik heb hoe meer aandacht er gevraagd wordt, je zou haast denken dat ik steeds aan de telefoon zit, ook zo’n moment om de hel los te laten barsten, stellig en stipt!
Dinsdag worden de dozen en de rest ingeladen en woensdag weer uitgeladen op het nieuwe adres. Van dins op woens gaan we in het nieuwe huis kamperen met matrassen en dekbedden. Joos en Max kunnen niet wachten!! Het liefst zouden ze ook nog in de tent, maar dan ben ik erg blij met het excuus Bram, die ik op een matras al heel stoer vind! Bram zijn aanvallen zijn weer terug en met de aanvallen het niet kunnen slikken, poepen en plassen. Toch naar om al die verpleegkundige handelingen weer te moeten doen. De pomp, spoelen, katheteriseren, los van zijn geestelijke beperkingen, met aanvallen is hij zoveel meer gehandicapt en kwetsbaar…….
Na de verhuizing ga ik me daar weer in verdiepen. Het blijft zo naar dat het alles of niets is, in die zes weken heb ik een paar keer knippers gezien, maar dat is het dan ook. Maar komt er 1 aanval dan volgen de tientallen TC’s al snel, echt misselijkmakend. Voorlopig dus even radio stilte, hopelijk een voorlopig laatste verhuizing. Het afscheid van alle muizen, spinnen, oorwurmen en ander ongedierte die de afgelopen 2 jaar onbetaalde kostgangers waren, het uitslaande vocht in de vorm van schimmel op muren, kleding en schoenen, de eeuwige dozen en rotzooi, het zal niet zwaar vallen…………………………… Ik denk dat we heel snel zullen wennen aan alle luxe en comfort. Bram met een kamer die eindelijk gelucht kan worden en een huis waar hij overal mee kan, heerlijk!!!!!!!!!!!!!!
Tot heel snel weer!
