 |
| LENTE |
Dat een deel van mijn zogeheten 'facebook' vrienden echt geen zin hebben om zich ook maar enigszins te verdiepen in dingen waar ik me nou druk of zorgen over maak, vind ik niet leuk, bijzonder pijnlijk en genant want het zijn toch intelligente mensen. Toch kan ik met een beetje goede wil, het wel beredeneren en bovendien geldt dat gelukkig niet voor iedereen. Ik hoop dat ze nooit enig tegenslag op dit terrein zullen ervaren, dan komt het voor deze mensen wel goed.
Van degenen die vrijwel zeker nu of in de toekomst gebruik zullen maken van instellingszorg, niet zozeer voor zich zelf, maar vooral voor een dierbare en zich altijd alleen maar druk maken over hun eigen stukje leed, snap ik werkelijk geen tierelier. Vroeg of laat komt het aan de orde, of je nu je kop in het zand steekt of niet.
Weet je wat ik nou zo sneu vind? De mensen die er het verdrietigst bij zitten in de instellingen zijn vaak de kinderen van mensen die lange tijd uitstekend en hardvochtig gezorgd hebben. Eerst thuis en later buitenshuis misschien. Tot op een dag de ouders weggevallen. Dan moet er opeens een noodoplossing komen en voelt niemand zich meer verantwoordelijk, zelfs de ouders van jonge gehandicapte kinderen niet. Best verdrietig als je er over nadenkt...........
Ook al geef ik niet altijd een reactie, dat betekent niet dat ik mijn kop in het zand steek. Maar weet soms gewoon niet wat ik er mee moet, of op moet zeggen. Probeer echt wel met je mee te leven hoor.
BeantwoordenVerwijderen