Ik zat in de auto te luisteren naar de radio. Mijn gedachten dwaalden af naar een kleine #ZEVMB jongen van 13 jaar die dit weekend overleden is. Ik denk aan zijn vader, moeder en zijn broertje en zusje. Ik weet hoezeer zij allen hun best hebben gedaan om goed voor hem te zorgen, maar ik weet ook hoeveel zij zelf als gezin daar voor op hebben moeten geven.
Mijn gedachten werden onderbroken door een fragment op de radio dat ik opving over de oprichting van een Master opleiding tot #klimaatpsycholoog. Ik hoorde ook dat er zorgvuldig gehandeld is in de oprichting van deze opleiding die aan allerlei regels en urgentie criteria moet voldoen voordat ze worden toegelaten. En toch ben ik van slag...
Voor gezinnen van kinderen (-18/18+) met (zeer) ernstige verstandelijke en meervoudige beperkingen, #zevmb, is er echt nauwelijks iets om ze te kunnen ondersteunen. Psychologen die zich er aan wagen komen vaak niet verder dan te spreken over levend verlies dat na de dood over gaat in rouw therapie. Geen ondersteuning bij het loslaten van al je dromen, het herinrichten van het leven en het vinden van werk dat te combineren valt met de zorg en de hypotheek betalen kan. Ook geen aandacht voor het opvoeden van de andere kinderen die al jong zoveel meemaken en altijd plaats moeten maken voor aandacht voor hun broer of zus. Geen aandacht voor het eindeloos moeten zorgen en opvangen van roosters die niet gevuld kunnen worden, of de fysieke uitputting van lijf en leden door weinig slaap en veel sjouw, til en trek werk om het aangedane kind te verzorgen. Niets van aandacht voor de eeuwige dood die altijd overal boven hangt.
Wat we deze gezinnen te bieden hebben staat in schril contrast met wat ik hoor in de argumenten die de noodzaak om te investeren in #klimaatpsychologie onderbouwen. Een leuk verdienmodel, hoe urgent het ook mogen zijn en dat zijn ZEVMB gezinnen natuurlijk niet. Die kosten alleen maar geld. Met een beetje pech ook nog heel veel jaren na het overlijden van het kind.
Het is niet heel eenvoudig om alle 1000 stukjes waarin gezinnen uit elkaar kunnen vallen, één voor één weer op te pakken en vast te plakken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten