zondag 1 maart 2009

moeders kunnen gewoon niet ziek zijn!

Wat een ellende..........
Ik voelde het al aan komen, had al een tijdje keelpijn en het lukte maar niet om hem met tragitol weg te vechten. Tja en toen ging het woensdag echt mis.

Ons bezoek aan utrecht dinsdag ging goed, een fijn gesprek, het filmpje was duidelijk (en werkte gelukkig), Bram deed het in het echt ook nog even voor en hij heeft nieuw bloed achter gelaten. We zijn met een EEG afspraak voor maandag weer huiswaards gekeerd. Nog precies op tijd om de kinderen op te halen van school ook!

Aan het eind van de middag voelde ik de koorts opkomen, het slikken werd steeds moeilijker, tja en dan gaat het mis......

Geen oog dicht gedaan en opgestaan met grote witte vlekken in mijn keel. Om stipt 8 uur de huisarts gebeld of ik aub een kuurtje Broxil kon krijgen...? Moest om 9 uur maar even komen. Daar lag Azitromycine voor me klaar. Drie pillen...... Ik vertrouwde het voor geen meter. Broxil werkt, dat weet ik, daar heb ik gewoon te vaak een angina voor.
Maar, dit zou een veel sterker middel zijn wat tegenwoordig juist voor angina wordt voorgeschreven, dus ok, wie ben ik dan, niet meer dan een huismoeder met keel pijn................

Vol goede moed naar huis, de boel een beetje aan kant maken voor mijn moeder die op bezoek zou komen, de aannemer van de geemeente ontvangen om de offerte van de aannemer die wij voor de verbouwing hadden bedacht te checken.

Wat een feest! Er kwam een enorme Paulus de Boskabouter (1.99 meter) binnen, die wist binnen 10 minuten te melden dat hij zelf ook een gehandicapt kind had en alleen een mengkraan vergoed had gekregen............. Deze offerte ging niet goed gekeurd worden!
Leuk, fijn en bedankt!

Ik moest maar 2 nieuwe offertes aanvragen en die naar de gemeente sturen. Ik vroeg hem nog waarom ik dat allemaal moest doen als de gemeente toch de beslissing neemt over het hoe en wat. Tja, wist dit licht te melden, wij waren toch de opdrachtgever.................. duhhh, gek hè, het voelt heel anders.............

Mijn moeder kon niet komen, die was die nacht niet lekker geworden. Ze vond het heel naar. Ik vond het ook heel naar om dat te horen, eigenlijk is dit de eerste keer dat ik tussen de regels door hoor dat ze zich "echt" niet meer lekker voelt.

Kinderen teleurgesteld en in tranen, ze hadden er zo naar uitgekeken. Dus over naar plan B. lunchen bij de HEMA in de stad. Dat was heel gezellig, nog wat kleren gekocht bij de H&M, het is niet alleen Bram die als kool blijft groeien en toen weer naar huis. Joos naar Ballet, eten voorbereiden en Joos weer ophalen. Tegen die tijd had ik het koud en warm tegelijkertijd en voelde me honds beroerd. Wat had ik graag in een heel klein holletje gekropen. Om 1/2 8 lagen wij allemaal in bed en was het ligt uit.

Om een lang verhaal bordevol zelfmedelijden korter te maken, vrijdag heb ik met tegenzin van de HA (40+ graden koorts en één grote witte dikke massa achter in mijn keel en op mijn amandelen) eindelijk Broxil gekregen.

Vrijdag middag begon ik me werkelijk al wat beter te voelen........ Vandaag, zondag, kan ik zowaar weer wat beter slikken, heb geen koorts meer en zie het moederschap zowaar weer een beetje zitten............... Lang leven BROXIL!!!!!!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten